Շատ մեծ հաճոյքով եմ ընթերցում Անահիտ Մէյմարեանի «Դէպի Կիլիկիա, Արեւմտեան Հայաստան եւ Պոլիս» յօդուածաշարքը, որ դեռ շարունակւում է տպագրուել («Ա.».- Այժմ աւարտած):
Յօդուածաշարքը ճամբորդական յուշագրութիւն չէ միայն, այլ նաեւ հայոց պատմութիւն ու մեր կորցրած հայրենիքի, մեզանից անարդարօրէն խլուած հայրենիքի պատմութիւնն է նաեւ, որ շատ յաջող շարադրուած լինելով, երբ սկսում ես կարդալ, ուզում ես մէկ շնչով վերջացնել:
Առաջարկում եմ անգլերէնի թարգմանել եւ որպէս փոքրիկ գրքոյկ տպագրել տալ ու ցրուել Ամերիկայի եւ Եւրոպայի պետական, օրէնսդրական շրջանակներում: Վստահ եմ, որ իր դրական ազդեցութիւնը կ’ունենայ մեր Ցեղասպանութեան ճանաչման ու Հայ Դատի հետապնդման ու պահանջատիրութեան արդար գործում:
Հայ Դատի յանձնախումբերը, յուսամ, ձեռնամուխ լինեն այս առաջարկին:
ԶԱՐԵՀ ՄՈՒՐԱԴԽԱՆԵԱՆ
ՀԱՅՐԵՆԻ ՊԱՏԿԵՐ