«Ամերիկայի Ձայն»ի հետ ունեցած զրոյցին ընթացքին Անվտանգութեան խորհուրդի քարտուղար Արմէն Գրիգորեան, անգամ մը եւս հաստատեց, որ Հայաստան նաեւ գործնականօրէն կը ճանչնայ Ատրպէյճանի տարածքային ամբողջականութիւնը:
«Կոնցեպտը (գաղափարը), որի շուրջ մենք երկար ժամանակ է բանակցում ենք, այսինքն, Լեռնային Ղարաբաղում ապրող հայերի անվտանգութիւնն ու իրաւունքները տարածքների մասին չեն, մարդկանց մասին են եւ մարդկանց իրաւունքների ու անվտանգութեան մասին են: Այս առումով Հայաստանը, բնականաբար, ճանաչում է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականութիւնը, գործնականում էլ է դա այդպիսին, ու միակ քննարկումը, որ մենք ցանկանում ենք տեղի ունենայ, դա Ստեփանակերտի եւ Բաքուի միջեւ քննարկումներն են Լեռնային Ղարաբաղում ապրող հայերի անվտանգութեան եւ իրաւունքների վերաբերեալ: Եւ այս առումով կարծում եմ, որ եթէ առաջընթաց գրանցուի, որեւէ տարածքային խնդիր չի եղել, չկայ եւ չի էլ լինի», յայտնեց ան։
Գրիգորեան նշեց, թէ՝ ըստ իրեն, Ստեփանակերտի եւ Պաքուի միջեւ միջազգային գործիքակազմ ստեղծելու կարելիութիւն կայ, պարզապէս միջազգային հանրութիւնը, Ստեփանակերտ եւ Պաքու աւելի շատ ջանք պէտք է գործադրեն այս ուղղութեամբ: Շեշտելով, որ առանց միջազգային հանրութեան ներգրաւուածութեան դժուար է պատկերացնել հակամարտութեան կարգաւորումը՝ ան մանրամասնեց, թէ որոնք են միջազգային գործիքակազմի մասին պաշտօնական Երեւանի պատկերացումները:
«Առաջնահերթը միջազգային մեխանիզմ (գործիքակազմ) ասելով մենք պատկերացնում ենք բանակցութիւններ, որոնք տեղի են ունենում Ստեփանակերտի ու Բաքուի միջեւ, որտեղ նաեւ միջազգային հանրութիւնն է ներկայ: Միջազգային հանրութեան ներկայութիւնն այդտեղ կարծում ենք, որ արդէն նախնական մեխանիզմի տրամաբանութիւնն է, բայց Լեռնային Ղարաբաղին վերաբերող հարցերը հէնց այդ սեղանի շուրջ պէտք է քննարկուեն: Ի դէպ, Լաչինի միջանցքում ու Լեռնային Ղարաբաղում միջազգային ներկայութիւնն այս առումով, կարծում եմ, նաեւ շատ արդիւնաւէտ կը լինի, որովհետեւ անվտանգութիւնն ու իրաւունքների երաշխիքների ստեղծումը առանց միջազգային ներկայութեան շատ դժուար կը լինի», ընդգծեց ան:
Միջազգային գործիքակազմ ստեղծելու Երեւանի պատկերացումներուն Պաքուն տակաւին համաձայնութիւն չէ տուած,. բանակցութիւնները այս ուղղութեամբ կը շարունակուին: Անլոյծ կը մնայ նաեւ Հայաստանի եւ Ատրպէյճանի միջեւ սահմաններու յստակացման հարցը: Գրիգորեան վստահեցուց, որ Երեւան կը շարունակէ աշխատիլ այն ուղղութեամբ, որ սահմանազատման համար ինքնին 1975ի քարտէսը օգտագործուի:
«Կարեւոր առաջնային խնդիրներից մէկը` յստակեցնել սահմանը 1975 թուի Խորհրդային Միութեան գլխաւոր շտաբի քարտէզի հիման վրայ, մենք պատրաստ ենք այս տարբերակով առաջ շարժուել: Վերջնական համաձայնութիւն չկայ, բայց շարունակելու ենք աշխատել այս ուղղութեամբ, որ հէնց 1975 թուի քարտէզն օգտագործուի», յայտնեց Գրիգորեան:
«Ազատութիւն»ը կը տեղեկացնէ, թէ յառաջիկայ օրերուն, խաղաղութեան պայմանագիրին շուրջ բանակցելու նպատակով, Պրիւքսէլի մէջ պիտի հանդիպին Հայաստանի ու Ատրպէյճանի ղեկավարները: Թէեւ Եւրոպական խորհուրդի նախագահ Շարլ Միշէլի միջնորդութեամբ բանակցութիւնները նախատեսուած էին 21 Յուլիսին, սակայն Գրիգորեան կը տեղեկացնէ, որ Փաշինեան-Ալիեւ հանդիպումը կրնայ աւելի կանուխ տեղի ունենալ:
Մինչ Գրիգորեան կը վստահեցնէ, որ Պաքու-Ստեփանակերտ երկխօսութեան միջազգային գործիքակազմի կիրարկումը եւ արցախահայութեան իրաւունքներու քննարկումը տարածքային հարցեր յառաջ չեն բերեր, Ստեփանակերտէն հակադարձեցին, որ ինքնորոշման իրաւունքը նոյնպէս մարդու անքակտելի իրաւունքներէն է, իսկ ինքնորոշուիլ կարելի է յստակ տարածքի վրայ: Առանց տարածքի ի՞նչ ինքնորոշում, հարց կու տայ արցախցի պատգամաւոր մը, տարակուսելով, թէ ինչպէ՛ս կրնայ ծնունդով արցախցի Արմէն Գրիգորեան իր հայրենիքը` Արցախը նկատել ոչ-հայկական:
«Այո՛, դուք իրաւունք ունէք, բայց ինքնորոշման իրաւունք չունէք, սա շեղելու բանաձեւ են գտել: Այդ իշխանութիւնները, որոնք այսօր, ցաւօք սրտի, զբաղւում են հայկական հարցով, նրանք ուղղակիօրէն այսօր սպասարկում են թուրք-ադրբեջանական տանդեմի (լծակից զոյգի) շահերը, այլ ոչ թէ հայկական շահերը: Եւ ամէն իրենց խօսակցութիւնն ուղղուած է հաւատարմութիւն յայտնելով այդ տանդեմին», յայտնեց ան։
Վերջերս Արցախի նախագահը փակագիծեր բացաւ՝ ըսելով, որ Ստեփանակերտի հետ երկխօսութիւն կատարելու համար Պաքու շարք մը նախապայմաններ դրաւ՝ մասնաւորապէս լուծարել Պաշտպանութեան բանակը եւ պետական կառավարման մարմինները, որմէ ետք արդէն պատրաստ են ճամբան բանալ արցախցիներուն համար, բայց արդէն իբրեւ Ատրպէյճանի քաղաքացիներ:
«Հիմա այն կարծիքը` ինչո՞ւ չգնալ Բաքու, որովհետեւ Բաքուն մեզ հետ մի թեմա է քննարկում այսօր` ինտէգրացիայի (համարկման) թեման, երկրորդ թեման չի քննարկում», ըսած էր Յարութիւնեան: