Պաշտպանութեան Եւ Անվտանգութեան Բնագաւառներուն Նուիրուած Նիստ

ԵՐԵՒԱՆ, «Արմէնփրէս».– Հայաստանի պաշտպանութեան նախարարութեան մէջ տեղի ունեցած է Հայաստանի Հանրապետութեան օրէնսդիր, գործադիր եւ դատական իշխանութիւններու ղեկավարութեան ընդլայնուած կազմով նիստ՝ Հանրապետութեան նախագահ, Հայաստանի զինուած ուժերու գերագոյն գլխաւոր հրամանատար Սերժ Սարգսեանի գլխաւորութեամբ:
Հայաստանի նախագահի մամլոյ գրասենեակէն փոխանցուած լուրերուն համաձայն, նիստը նուիրուած էր Հայաստանի Հանրապետութեան պաշտպանութեան եւ անվտանգութեան բնագաւառներուն համար նախորդ տարի առանցքային նշանակութիւն ունեցած երկու կարեւորագոյն միջոցառումներուն՝ Հաւաքական անվտանգութեան պայմանագիրի կազմակերպութեան ծիրին մէջ «Փոխգործակցութիւն-2012» եւ «Ռազմավարական հրամանատարաշտաբային» զօրավարժութիւններուն, նաեւ անոնց նախորդող պետական ու տարածքային կառավարման մարմիններու մասնակցութեամբ ռազմաքաղաքական հանգրուանի արդիւնքներու ամփոփման:
Նիստին մասնակցած են Հայաստանի Հանրապետութեան ազգային անվտանգութեան խորհուրդի, Ազգային ժողովի յանձնաժողովներու եւ խմբակցութիւններու ղեկավարները, կառավարութեան անդամները, պետական ու տարածքային կառավարման մարմիններու ղեկավար կազմը, պաշտպանութեան նախարարութեան ղեկավարութիւնը եւ զինուած ուժերու բարձրագոյն սպայակազմը:
Նիստին ընթացքին զեկուցումով հանդէս եկած է պաշտպանութեան նախարար Սէյրան Օհանեան՝ ներկայացնելով Հայաստանի Հանրապետութեան շուրջ ձեւաւորուած ռազմաքաղաքական իրավիճակը, առկայ մարտահրաւէրները եւ անոնց դիմագրաւման ուղիները, անդրադարձած է համապետական զօրավարժութիւններու կայացման նպատակներուն, եղանակներուն ու արձանագրուած արդիւնքներուն:
Պաշտպանութեան նախարարը հանգամանօրէն անդրադարձած է նաեւ զօրավարժութիւններու կայացման բոլոր հանգրուաններուն եւ անոնց գործադրութեան մէջ ներգրաւուած մարմիններուն գործունէութեան՝ սկսած ազդարարումէն, մարտական խնդիրներու ստանձնումէն ու վերլուծումէն, մինչեւ որոշումներու կայացումը եւ իրագործումը. ներկայացուցած է զօրավարժութիւններուն ընթացքին բարձր գործնական պատրաստուածութեամբ ու կատարողական վարպետութեամբ աչքի ինկող նախարարութիւնները։
Ընդլայնուած նիստին ընթացքին ելոյթ ունեցած է նաեւ Հայաստանի նախագահ, զինուած ուժերու գերագոյն գլխաւոր հրամանատար Սերժ Սարգսեան:
Ստորեւ կը ներկայացնենք նախագահ Սարգսեանի ելոյթէն կարեւոր մասեր.

Մենք լսեցինք պաշտպանութեան նախարարի զեկոյցը «Փոխգործակցութիւն-2012» ՀԱՊԿ զօրավարժութիւնների եւ Ռազմավարական հրամանատարաշտաբային զօրավարժութեան փուլերի վերաբերեալ: Ինչպէս նշեց նախարար Օհանեանը, դրանցում հիմնականում յաջողութեան հասել ենք, թէեւ կան նաեւ թերութիւններ: Թերութիւնները պէտք է շտկուեն արագ եւ որակով: Դեկտեմբերին ես ստորագրել եմ համապատասխան կարգադրութիւն՝ յստակ ցուցումներ տալով կառավարութեանը: Բայց հիմնական դասը, որ պէտք է քաղենք այդ զօրավարժութիւններից, մեր ներքին փոխգործակցութեան, պետական կառավարման բոլոր մարմիններում լուրջ նախապատրաստական աշխատանք կատարելու անհրաժեշտութեան գիտակցումն է:
Երկրի անվտանգութեան եւ պաշտպանութեան հարցերը չեն կարող լինել միայն ուժային կառոյցների պատասխանատուութեան դաշտում: Աւելին, հաշուի առնելով մեր աշխարհաքաղաքական դիրքը, առկայ մարտահրաւէրները, արագ մոբիլիզացուելու (զօրաշարժի-Խմբ.) անհրաժեշտութիւնը, մենք պէտք է մշտապէս կատարելագործենք պետական համակարգի փոխգործակցելու եւ արդիւնաւէտ արձագանգելու կարողութիւնները:
Հայրենիքի պաշտպանութիւնը իւրաքանչիւրիս թիւ մէկ խնդիրն ու գործն է: Անկախ նրանից, թէ որ ոլորտում էք դուք ղեկավար պաշտօն զբաղեցնում, Հայաստանի անվտանգութիւնն ու պաշտպանութիւնը պէտք է ձեր աշխատանքի կարեւոր բաղկացուցիչ մասը կազմի:
Անկախութեան առաջին երկու տասնամեակի ընթացքում մենք անցանք մեզ պարտադրուած գոյամարտով, դուրս եկանք յաղթանակած եւ կարողացանք արագ անցնել պետական շինարարութեան բուն գործընթացին: Ունեցել ենք ձեռքբերումներ եւ բացթողումներ: Յաճախ ենք յղում կատարել մեր անփորձութեանը, ինստիտուտների բացակայութեանը, աւանդոյթների պակասին: Կատարել ենք սխալներ, երբեմն՝ ներելի, երբեմն՝ ոչ:
Անցել է քսան տարի, փոխուել է վիճակը մեր տարածաշրջանում, փոխուել է աշխարհը, շատ է փոխուել նաեւ մեր պետութիւնը: Այն, ինչ ներելի էր եւ միգուցէ օրինաչափ անկախութեան առաջին տարիներին, այժմ անհանդուրժելի է եւ պէտք է բացառուի:
Այսօր պէտք է յստակ պայմանաւորուենք, որ այսուհետ զրոյական հանդուրժողականութիւն պէտք է ցուցաբերենք մեր այն գործընկերների նկատմամբ, ովքեր բաւարար ուշադիր չեն Հայաստանի Հանրապետութեան անվտանգութեան եւ պաշտպանութեան խնդիրներին: Զրոյական հանդուրժողականութիւն պէտք է ցուցաբերենք այն մարդկանց նկատմամբ, ովքեր պախարակում եւ վարկաբեկում են զինուած ուժերի պատիւն ու համբաւը: Զրոյական հանդուրժողականութիւն պէտք է ցուցաբերենք այն մարդկանց նկատմամբ, ովքեր փորձում են ամէն գնով խուսափել զինուորական ծառայութիւնից կամ ոչ պատշաճ ձեւով կատարել այդ ծառայութիւնը: Զրոյական հանդուրժողականութիւն այն զինուորականների նկատմամբ, ովքեր ուսադիրներն ու համազգեստն օգտագործում են սեփական շահի համար կամ որեւէ այլ կերպ ստուերում են սպայական պատիւը:
Մեր երկրի պաշտպանութիւնն ուղղակի պարտաւոր ենք կազմակերպել խելամիտ ձեւով: Խելամիտ ասելով՝ առաջին հերթին նկատի ունեմ միջոցների արդիւնաւէտ օգտագործմամբ՝ լինեն դրանք անձնակազմ, տեխնիկա, բիւջէ, թէ ղեկավար փաստաթղթեր ու հրամաններ, աւելի մեծ արդիւնք ապահովելու կարողութիւնը:
Ուժային կառոյցները, այդ թւում՝ բանակը, ազգային անվտանգութեան մարմինները, ոստիկանութիւնը, փրկարարական ստորաբաժանումները, նրանց քաղաքացիական յատուկ ծառայողները, սպայակազմը եւ ենթասպայակազմը պետութեան անվտանգութեան յենասիւնն են: Անվտանգութեանը ցանկացած լուրջ մարտահրաւէրի դէպքում, առաջին հերթին նրանք պէտք է կարող լինեն գործելու միասնաբար՝ ունենալով համատեղելի ընթացակարգեր եւ փոխլրացնող տեխնիկական միջոցներ: Զինուած ուժերի անձնակազմն իր լուրջ ներդրումը պէտք է բերի նաեւ այլ գերատեսչութիւններում քաղաքացիական պաշտպանութեան ու զօրահաւաքի առաւել արդիւնաւէտ համակարգերի մշակման գործում:
Մեր հասարակութիւնը գրեթէ մոռացել է, որ սպան առաջին հերթին մտաւորական է: Պէտք է յստակ քայլեր ձեռնարկենք այդ համբաւը վերականգնելու ուղղութեամբ: Պէտք է զարգացնենք բանակի բնական կապը հասարակութեան բոլոր շերտերի հետ, նոր մակարդակի բարձրացնենք բանակ-գիտութիւն փոխգործակցութիւնը՝ ապահովելով բանակի համար արդի եւ կիրառելի գիտական արդիւնքի մատակարարում: Պէտք է ուժեղացնենք կապը ռազմական եւ քաղաքացիական ԲՈՒՀերի (ուսումնական բարձրագոյն հաստատութիւններու-Խմբ.) միջեւ՝ ապահովելով համազգեստով կուրսանտների մուտքը քաղաքացիական ԲՈՒՀեր եւ քաղաքացիական ուսանողների մուտքը ռազմական ուսումնական հաստատութիւններ՝ կրեդիտային համակարգով լաւագոյն դասախօսների մօտ սովորելու հնարաւորութիւն ընձեռելով:
Մեր առաջնահերթ խնդիրներից է զինուած ուժերը ժամանակակից, այդ թւում՝ հայրենական արտադրութեան սպառազինութեամբ եւ ռազմական տեխնիկայով համալրելը: Այդ նպատակով պէտք է ամրապնդենք բանակ-տնտեսութիւն կապը՝ խթանելով ռազմարդիւնաբերութիւնը:
Մեր արտաքին քաղաքականութեան գլխաւոր նպատակն է Արցախի դէմ Ադրբեջանի կողմից սանձահարուած ագրեսիւ (յարձակողական-Խմբ.) պատերազմում տարած յաղթանակի վերջնական իրաւական ձեւակերպումը: Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետութիւնը պէտք է ճանաչուի միջազգային հանրութեան կողմից, քանի որ չկայ որեւէ տրամաբանական բացատրութիւն, թէ ինչո՛ւ ինքնորոշման իրաւունքն օրէնքի շրջանակներում իրացրած եւ յետոյ անհաւասար պայքարում պաշտպանած ժողովուրդը պէտք է երբեւէ Ադրբեջանի մաս կազմի: Ինչո՞ւ պէտք է այդ ժողովրդի ճակատագիրը պայմանաւորուի ժամանակին Ստալինի կողմից կատարուած ապօրինութեամբ:
Մեր անվտանգութեան համար գլխաւոր սպառնալիք է մնում այդ հարցում Ադրբեջանի ղեկավարութեան բացայայտ հայատեաց, ֆաշիստական, ռազմատենչ քաղաքականութիւնը: Ադրբեջանը բացէիբաց խախտում է զինադադարի պայմանները, շփման գծում պարբերաբար զինուորներ են զոհւում, որոնց արիւնը Ադրբեջանի իշխանութիւնների վրայ է:
Օրեր անց նշելու ենք Ղարաբաղեան շարժման 25ամեակը: Բայց դա ընդամէնը շարժման նորօրեայ փուլի սկիզբն էր: Ղարաբաղի ժողովուրդը երբեք չի համակերպուել Ստալինի դաւած ապօրինութեանը, ղարաբաղցին երբեք իրեն չի համարել Ադրբեջանի քաղաքացի, երբեք չի համակերպուել Ադրբեջանին բռնակցուելու որոշմանը:
19 տարի առաջ Ադրբեջանի խնդրանքով կնքուած եռակողմ զինադադարն ամրագրեց հայկական ինքնապաշտպանութեան յաղթանակը: Այսօր Ադրբեջանում շատերն են մոռանում «Լեռնային Ղարաբաղի յարգարժան իշխանութիւններին» իրենց նախկին ղեկավարների ուղղած հրադադարի միջնորդութիւնը: Նախորդ պատերազմի զրկանքներից ծնողների փէշի տակ թաքնուած երիտասարդներն այսօր նախընտրում են չյիշել պատմութեան այդ էջերը:
Անտեսելով զինադադարի մասին եռակողմ համաձայնութիւնը, Ադրբեջանը մինչ օրս չի դադարում գնդակոծել ոչ միայն Արցախի, այլեւ Հայաստանի Հանրապետութեան սահմանները: Եւ պատահական չէ, որ Ադրբեջանի իշխանութիւնները բացայայտ մերժում են միջնորդների՝ դիպուկահարներին շփման գծից հեռացնելու եւ միջադէպերի հետաքննման մեխանիզմներ ստեղծելու առաջարկները, նոյնիսկ հրաժարւում են մէկ տարի առաջ Սոչիում իրենց իսկ կողմից ստորագրուած յայտարարութեամբ ստանձնած վստահութեան ամրապնդման միջոցառումներն իրագործելուց:
Ռազմատենչ հռետորաբանութիւնը եւ ադրբեջանական հասարակութիւնում հայատեացութեան սերմանումն իրական պատուհաս է դարձել մեր տարածաշրջանի անվտանգութեան համար: Այդ երկրում մի ողջ սերունդ է մեծանում՝ լի մեր ժողովրդի հանդէպ չարութեամբ եւ ատելութեամբ: Ինչպէ՞ս որակել Ադրբեջանի ղեկավարի յայտարարութիւնը, թէ «Ադրբեջանի թիւ մէկ թշնամին աշխարհի հայերն են»: Բայց մէկ բան յստակ է՝ այն քարոզչական քաղաքականութիւնը, որն Ադրբեջանի իշխանութիւնները իրականացնում են սեփական ժողովրդի հանդէպ, ուղղակի հրէշաւոր է: Որպէս արդիւնք, Ադրբեջանի ժողովուրդը երկար ժամանակ դեռ պատրաստ չի լինելու խաղաղ գոյակցութեան, եթէ անգամ յաջողուի խնդրի լուծման շուրջ համաձայնութեան հասնել:
Առօրէական է դարձել պատմութեան բացայայտ եւ ցինիկ կեղծումը: Ընդամէնը օրեր առաջ մեր հարեւան պետութեան ղեկավարը Սումգայիթում ամենայն լրջութեամբ հերթական անգամ կրկնում էր, որ այսօրուայ Հայաստանի Հանրապետութիւնն առաջացել է ադրբեջանական հողերի վրայ, որ Երեւանը պատմական ադրբեջանական տարածք է, եւ իր նախնիները մեծ սխալ են գործել այն «նուիրելով» հայերին: Գուցէ կարելի կը լինէր այդ ամէնին որպէս զաւեշտի մօտենալ, եթէ չլինէր ողբերգական ասոցիացիան: Քառորդ դար է բաժանում Իլհամ Ալիեւին ադրբեջանցի այն բաշիբոզուկներից, որոնք Խորհրդային Ադրբեջանի ղեկավարների ծածուկ աջակցութեամբ նոյնաբովանդակ ելոյթներով սադրում էին գազազած ամբոխին՝ սպանել, այրել ու ոչնչացնել հայերին:
Օրինաչափ է, որ պետութեան այդպիսի ղեկավարը արդարացնում եւ հերոսացնում է քնածին կացնահարող տականքին: Մի բան, որ խայտառակութիւն կը համարուէր իրեն յարգող որեւէ բանակի սպայական ողջ անձնակազմի համար:
Հայաստանն ու Արցախը պատերազմ չեն ցանկանում, սակայն բոլորը պէտք է վստահ լինեն՝ մենք արժանապատիւ պատասխան կը տանք նետուած ցանկացած մարտահրաւէրի: Այլեւս երբեք Արցախի բնակչութիւնը չի կանգնելու ֆիզիկական ոչնչացման վտանգի առջեւ: Հայաստանի Հանրապետութիւնը դրա երաշխաւորն է:
Արցախի ճակատագիրը որոշելու է Արցախի ժողովուրդը: Դա ամրագրուած է միջազգային իրաւունքով, միջազգային բազմաթիւ փաստաթղթերով: Ուստի, Ղարաբաղի իշխանութիւնների լիարժէք մասնակցութիւնը բանակցութիւններին դառնում է օրուայ հրամայական:
Արցախի հակամարտութեան կար-գաւորման ուղղութեամբ մեր մօտեցումները համընկնում են միջազգային հանրութեան պատկերացումների հետ, ինչն անշուշտ խօսում է այն մասին, որ մենք ընկալելի ու կանխատեսելի գործընկեր ենք բոլորի համար: Մեր մօտեցումները բանական են ու հաւասարակշռուած, իսկ որ ամենակարեւորն է՝ հաշուի են առնում տարածաշրջանում բոլորի կայուն, խաղաղ զարգացման երկարատեւ հեռանկարները: Սակայն այս հանգամանքը մեզ չպէտք է հանգստացնի: Մեր այդ նպատակին հասնելու գրաւականը ամուր երկիրն է ու ամուր բանակը, կայուն ու զարգացած Հայաստանը եւ կրթուած ու մարտունակ զինուորը: Այդ ամրութեան եւ կայունութեան անբաժան մաս՝ են մեր երկրում ժողովրդավարական ինստիտուտների ամրապնդումը, պաշտպանուած քաղաքացին, սիրող ընտանիքը, բարեկեցիկ գիւղերն ու ժամանակակից քաղաքները: Այդ ամէնի համար մենք պէտք է օր ու գիշեր աշխատենք՝ անընդհատ մտածելով մեր պետութեան ամրութեան մասին, ամէն պահ գիտակցելով, թէ ինչ բացառիկ առաքելութիւն է տրուած մեր սերնդին՝ կայացնելու վերանուաճուած անկախութիւնը:
Խօսելով Ադրբեջանի մասին՝ չպէտք է մոռանանք, որ տարածաշրջանում կայ մի պետութիւն, որն անվերապահօրէն սատարում է Բաքուի հակահայ քաղաքականութեանը: «Մէկ ազգ, երկու պետութիւն» կարգախօսի ներքոյ ձեւաւորուած թուրք-ադրբեջանական տանդեմը շուրջ քսան տարի շարունակ փորձում է շրջափակման, բաժանարար գծերի խորացման եւ համագործակցութեան բացառման միջոցով Հայաստանից միակողմանի զիջումներ կորզել: Դա նրանց չի յաջողուել եւ չի յաջողուելու:
Որպէս խաղաղասէր, առաջադէմ եւ հեռատես ժողովուրդ, մենք գիտակցում ենք մեր տարածաշրջանում փոխվստահութեան մթնոլորտի ձեւաւորման կարեւորութիւնը հարեւանների հետ խաղաղ գոյակցելու եւ բնականոն զարգացման ճանապարհով ընթանալու համար: Հէնց այս ամէնի գիտակցմամբ էլ մենք նախաձեռնեցինք Թուրքիայի հետ յարաբերութիւնների կարգաւորման գործընթացը: Բոլորն են տեղեակ, թէ ինչպիսի ճակատագրի արժանացաւ այն, եւ ինչ պայմաններում Թուրքիան յետ կանգնեց իր ստանձնած պարտաւորութիւններից՝ շարունակելով զմռսուած պահել Եւրոպայի միակ փակ սահմանը:
Իրավիճակը Թուրքիայում շարունակւում է լարուել: Հարեւանների հետ «զրոյական խնդիրների» քաղաքականութիւնը «զրոյական արդիւնք» տուեց: Դրա պատճառն այն է, որ Թուրքիան ձգտում է հարեւանների հետ բոլոր խնդիրները լուծել հարեւանների հաշուին: Այսօր Թուրքիան արագ զարգացող եւ մեծ առաջընթաց արձանագրող պետութիւն է, բայց այդ ընթացքը միշտ թերի է լինելու, եւ կանխատեսելի է դրա դրամատիկ ընդհատումը, եթէ Թուրքիայի իշխանութիւնը լրջօրէն չվերանայի իր վերաբերմունքը իր պետութեան եւ ժողովրդի պատմութեանը: Այն այսօր էլ լրջօրէն վտանգուած է, քանի որ Թուրքիան կրկնում է իր իսկ պատմութեան սխալները:
Հայոց Ցեղասպանութեան ճանաչումը եւ դատապարտումը Թուրքիայի պարտքն է ցեղասպանութեան զոհերի, վերապրածների ու նրանց ժառանգների, համայն մարդկութեան, բայց առաջին հերթին՝ իր իսկ ժողովրդի առջեւ: Այսօր Թուրքիայի ժողովուրդը, թէեւ դանդաղ, բայց կասկածի տակ է դնում տասնամեակներ շարունակ թուրքական իշխանութիւնների մատուցուած շինծու վարկածը, իսկ թուրքական հասարակութեան առաւել առաջադէմ ու համարձակ հատուածը բարձրաձայն խօսում է Հայոց Ցեղասպանութեան մասին:
Հայաստանի Հանրապետութեան համար Հայոց Ցեղասպանութեան ճանաչումն ու դատապարտումը սոսկ արդարութեան եւ արդարադատութեան պահանջ չէ կամ նախնիների առջեւ ունեցած բարոյական պարտքի կատարում, այն ունի նաեւ անվտանգութեան նշանակութիւն: Կարծում եմ՝ առանց Թուրքիայի անկեղծ ապաշխարանքի եւ Ցեղասպանութեան հետեւանքների վերացման, տարածաշրջանում Հայաստանի ապահով գոյութիւնը շարունակելու է մնալ վտանգուած:
Ես մշտապէս շեշտել եմ, որ Հայաստանը մի երկիր է սփիւռքով, եւ բոլորովին այլ՝ առանց սփիւռքի: Հայաստանի Հանրապետութիւնը եւ համայն հայութիւնը չունեն եւ չեն կարող ունենալ առանձին շահեր: Մեր շահերը փոխկապակցուած են, անկախ նրանից, թէ հայն աշխարհի որ անկիւնում է ապրում: Հետեւաբար մեր գործողութիւնները նոյնպէս պէտք է լինեն համաձայնեցուած եւ փոխլրացնող:
Հայաստանի Հանրապետութեան, Արցախի Հանրապետութեան եւ Սփիւռքի հզօրացման գրաւականը մեր հաւաքական ուժի մէջ է, որը կոփուած է հայի դարաւոր պատմական փորձով: Հէնց դրա գիտակցումով էր, որ բանակցային ողջ ընթացքում Թուրքիան փորձում էր կեղծ տպաւորութիւն ստեղծել, թէ Հայաստանն ու հայաստանցիները մի բան են ուզում, իսկ աշխարհասփիւռ հայութիւնը՝ այլ բան: Դա է պատճառը, որ Ադրբեջանի նախագահն իր երկրի թշնամի է համարում աշխարհասփիւռ հայութեանը:
Մեր միասնականութիւնն ու համախմբուածութիւնն է նաեւ, որ յետ է պահում եւ վախեցնում է մեր հակառակորդներին: Կասկած չկայ, որ Սփիւռքի հետ մեր աշխատանքը պէտք է դառնա Հայաստանի անվտանգութեան եւ պաշտպանութեան օրակարգի անբաժան մաս: Սփիւռքի հայկական կառոյցները, եկեղեցիները, մամուլը մոբիլիզացիոն եւ պաշտպանական կարեւորագոյն գործօններ են մեր զինանոցում: Սփիւռքը դա մէկ անգամ չէ ապացուցել, եւ վստահ եմ, պէտք եղած դէպքում չի վարանի ապացուցելու նորից:
Իւրաքանչիւր ժամանակաշրջան ունի իր ուրոյն մարտահրաւէրներն ու փորձութիւնները: Մարտահրաւէրների համարժէք եւ ժամանակին լուծումը էականօրէն է ազդում ժողովրդի եւ պետութեան կենսունակութեան, նրանց զարգացման եւ ապագայի վրայ: Մեր ժողովրդի առջեւ ծառացած մարտահրաւէրների դիմակայման եւ յաղթահարման առաջնային նախապայմաններից պէտք է լինեն համահայկական բարոյակերտ արժեհամակարգի պահպանումն ու վերարտադրումը, Հայրենիք-Սփիւռք գործակցութեան առաւել ամրապնդման համար համապատասխան ինստիտուտների բազմազանեցումն ու արդիականացումը, կարեւորագոյն խնդիրների լուծման համար ջանքերի եւ ռեսուրսների համադրումը:
Այս գործակցութիւնը մենք դրել ենք փոխադարձութեան սկզբունքի վրայ, եւ յայտարարել ենք, որ Հայաստանը, որպէս համայն հայութեան հայրենիք եւ պետութիւն, գործ ունի անելու Սփիւռքի խնդիրների լուծման ուղղութեամբ: Սիրիայում իրավիճակի լարումը դարձաւ այս հարցում մեր վճռականութեան առաջին խոշոր փորձաքարը:
Հայաստանի Հանրապետութեան կառավարութիւնն իր ուշադրութեան կենտրոնում է պահում սիրիահայութեան առջեւ ծառացող խնդիրները: Ցաւօք սրտի, վերջին շրջանում նկատելիօրէն աճել է զոհերի ու վիրաւորների թիւը, այրուել է Հալէպի Սուրբ Գէորգ եկեղեցին, վնասուել են բազմաթիւ հայկական հաստատութիւններ: Ներկայումս Հայաստանում ապաստան են գտել շուրջ 6000 սիրիահայեր, որոնց զգալի մասը ձեռք է բերել նաեւ Հայաստանի քաղաքացիութիւն: Նրանց շատ խնդիրներ՝ հիմնականում սոցիալական բնոյթի, պահանջում են հրատապ լուծումներ: Մինչ օրս մեր ձեռնարկած քայլերն ուղղուած են եղել սիրիահայ մեր եղբայրների եւ քոյրերի կարիքների ապահովմանը ինչպէս Հայաստանում, այնպէս էլ Սիրիայում:
Հայաստանի Հանրապետութեան անվտանգութեան առանցք շարունակելու է մնալ հայ-ռուսական ռազմավարական դաշնակցային գործընկերութիւնը, որն անկախութեան 20ամեայ պատմութեան ընթացքում ապացուցել է իր կենսունակութիւնը: Այս համատեքստում մենք չափազանց կարեւոր դեր ենք յատկացնում Հաւաքական անվտանգութեան պայմանագրի կազմակերպութեանը մեր անդամակցութեանը: Ունենալով ծանրակշիռ ներդրում այդ կառոյցի կայացման գործում եւ վստահելով մեր ազգային անվտանգութեան ապահովման որոշակի չափաբաժին այդ համակարգին՝ մենք այն համարում ենք մեր պետութեան անվտանգութեան իրական երաշխիք: Նաեւ այդ առումով եմ կարեւորում «Փոխգործակցութիւն–2012» համատեղ զօրավարժութեան արդիւնաւէտ կազմակերպումն ու անցկացումը որպէս մեր դաշնակցային պարտաւորութիւնների կարեւոր բաղադրիչ:
Միեւնոյն ժամանակ, մենք սերտ եւ թափանցիկ համագործակցութիւն ենք ծաւալում Հիւսիսատլանտեան դաշինքի հետ՝ ձգտելով կիրառել վերջինիս լաւագոյն փորձը մեր զինուած ուժերի զարգացման գործում: Հայ խաղաղապահները շարունակում են իրենց արժանապատիւ մասնակցութիւնը բերել ՆԱՏՕի միջազգային խաղաղապահ գործողութիւններին Աֆղանստանում եւ Կոսովոյում:
Իւրաքանչիւր հասարակութիւն ունի իր ուժեղ եւ խոցելի կողմերը: Մեր հասարակութիւնը նոյնպէս ունի թոյլ կողմեր, քանի դեռ չունենք իրաւական պետութեան եւ ժողովրդավարութեան այն բարձր մակարդակը, որին ձգտում ենք: Այդ խոցերը, ինչպէս հայելու մէջ, արտացոլւում են բոլոր բնագաւառներում՝ մի տեղ աւել, մի տեղ պակաս չափով: Մենք պէտք է ուժեղացնենք մեր թոյլ կողմերը: Արդիւնքում՝ ե՛ւ ամբողջը, ե՛ւ ամբողջի մաս կազմող ոլորտները կ՛ուժեղանան: Իմ կոչն է բոլոր պաշտօնեաներին՝ առանձնայատուկ լրջացում եւ կենտրոնացում: Տրամադրուենք ծանր աշխատանքի: Այդ դժուարին եւ պատասխանատու աշխատանքը փոխհատուցուելու է Հայաստանի առաջընթացով, ինչպէս նաեւ մեր ժողովրդի անվտանգութեամբ եւ կենսամակարդակի բարձրացմամբ: Մեր վարձը դա է լինելու: Աւելի մեծ ու շնորհակալ վաստակ ես չեմ պատկերացնում: