
ԵՐԵՒԱՆ.- «Ազատութիւն» կայանը Հինգշաբթի, Դեկտեմբեր 16ին ընդարձակ հարցազրոյց մը կատարած է ՀՅԴ Բիւրոյի ներկայացուցիչ Հրանդ Մարգարեանի հետ. ընթացքին կայանը հարց տրուած է, թէ Մարգարեան ի՞նչը կը համարէ «Դաշնակցութեան ամենակարեւոր ձեռքբերումը՝ Հայաստանում հաստատուելուց յետոյ», որուն ան պատասխանած է. «Ամենակարեւորը, որ մենք Հայաստանում արդէն կայացած քաղաքական կուսակցութիւն ենք: Այլ կերպ ասած՝ մենք անցեալի հացը չենք ուտում: Չեմ ուզում խօսել Ղարաբաղեան պայքարում մեր ունեցած ներդրման մասին: Չեմ ուզում խօսել Հայաստանում ժողովրդավարութեան զարգացման համար տարուած մեր աշխատանքների շուրջ: Հայաստանում, դեռ խորհրդային ժամանակներից առկայ, իշխող ապազգային ուժին զուգահեռ ազգային գիծ բացելու ուղղութեամբ մեր ներդրման մասին նոյնպէս չեմ ուզում խօսել: Բայց այն, որ մենք այս քսան տարիներին, ունենալով վերելքներ ու վայրէջքներ՝ այսօր հանդէս ենք գալիս իբրեւ ինքնուրոյն քաղաքական կազմակերպութիւն՝ դա փաստ է, մի կուսակցութիւն, որը կարող է դուրս գալ ասպարէզ ու բաց ճակատով նայել ժողովրդի աչքերին: Այսօր Դաշնակցութիւնն ունի թռիչքային զարգացման բոլոր հնարաւորութիւնները»:
Իսկ այն հարցումին, թէ «Ո՞րն է գլխաւոր խնդիրը Դաշնակցութեան համար: Արդեօք իշխանափոխութի՞ւնը», Մարգարեան պատասխանած է. «Միանշանակ կ՛ասեմ՝ մեր ժողովրդի միասնականութեան ապահովումը: Այսինքն, արդարութեան պայմաններում, ազգային նպատակների շուրջ միասնականութիւն: Այսօրուայ գլխաւոր հարցը ես համարում եմ Ղարաբաղի հարցը: Մենք պատերազմում յաջողութիւններ ենք ունեցել՝ նուաճել ենք Ղարաբաղի ազատագրումը, որովհետեւ միասնական ենք եղել: Ողջ ազգն էր միասնական՝ Հայաստան, Սփիւռք: Չենք ունեցել անկայուն վիճակ, ներքին պառակտումներ, առճակատումներ: Այդ պատճառով էլ յաղթել ենք: Այսօր պատերազմը չի աւարտուել, այն շարունակւում է եւ այդ հարցի լուծումը նոր բարդացումներ է ստանում: Այսօր մեզ դարձեալ միասնականութիւն է պէտք, որպէսզի կարողանանք այս դարի ամենամեծ նուաճումը վերջնականօրէն ապահովել, Ղարաբաղի ազատագրումը յաւիտենականացնել»:
Այս առթիւ, Հայաստանի որդեգրած քաղաքականութեան մասին հարցումի մը Մարգարեան ըսած է. «Երկու մասով պէտք է այդ խնդրին անդրադառնամ: Նախագահի ելոյթները, որ վերջին շրջանում եղել են, բաւականին դրական են, սակայն ստորագրուած փաստաթուղթը Աստանայում, որը հիմնուած էր Մադրիդեան սկզբունքների վրայ, մեզ համար ընդունելի չի, բնականաբար՝ մտահոգիչ է ու խանգարող: Բանակցութիւններն այս նոր փուլում, սխալ հիմքի վրայ սկսուեցին: Վերջին մէկ տարում, դրական առումով ի հարկէ, Հայաստանի արտաքին քաղաքականութեան շեշտադրումները փոխուած են առաջին հանգրուաններում եղած շեշտադրումներից: Եթէ դա ընթացք է՝ սկզբունքային նոր մօտեցում, ապա պէտք է վերադառնալ զրօ կէտ, որովհետեւ բանակցութեան հիմքը չի կարող լինել ԼՂԻՄը. բանակցութեան հիմքը պէտք է լինի Լեռնային Ղարաբաղի հանրապետութիւնը»:
Իսկ այս հարցումին, թէ կուսակցութիւնը իրապաշտ կը նկատէ՞ իշխանափոխութիւնը 2012ին կամ 2013ին՝ Մարգարեան յայտնած է. «Ամէն ինչ պէտք է դիտարկել համեմատականութեան մէջ: Ես նկատում եմ, որ ժողովրդի քաղաքականացման, կազմակերպուածութեան մակարդակը բաւարար չի. զգում եմ, որ ժողովուրդը յաճախ է հակադրւում, մերժում, բայց թէ ինչո՞վ փոխարինի՝ դա չգիտի: Այստեղ է ողջ խնդիրը: Այս խնդիրն է, որ մենք պէտք է կարողանանք լուծել: Ժողովուրդը պէտք է գնա ընտրութեան ու ծրագիր ընտրի՝ ուղղութիւն, ու վերջապէս ընտրի մարդկանց՝ իրենց կենսագրութեամբ, այլ ոչ թէ ընտրութեան գնա հակայի եւ կամ ընդդէմի հասկացութեամբ: Եթէ ընտրութիւնների մի կարեւոր խնդիրը արդար եւ թափանցիկ ընտրութիւնների կազմակերպումն է, միւս կարեւոր մասն էլ՝ քաղաքականապէս կազմակերպուած ժողովուրդ ունենալն է: Ես հանդիպել եմ մարդկանց, որոնք քուէարկել են այս կամ այն կուսակցութեանը, որեւէ ուժի, իբրեւ հետեւանք գիւղապետի յորդորի եւ կամ կամաւոր՝ լսելով նրան: Ես հաւատում եմ, որ ժողովրդի քաղաքական գիտակցութիւնը գնալով բարձրանում է: Վերջապէս քսան տարուայ ընտրութիւնների փորձ կայ այս երկրում: Այս ամէնը պէտք է, որ արդիւնք տայ, ժողովրդին պէտք է սթափեցնի, որպէսզի ժողովուրդը կարողանայ կատարել ճիշդ ընտրութիւն»: