«Նորութիւնը հազուադէպ է լինում ճիշդ,
իսկ ինչ որ ճիշդ է, վաղուց նորութիւն չէ»
Լիխտենբերգ
Ռուբէն Յովակիմեան

Աւանդաբար վատ լուրը աւելի արագ է տարածւում քան լաւը եւ երեւոյթը բնական է: Ենթադրաբար պատճառն այն է, որ աղէտի կամ որեւէ տագնապի պարագային աւելի սթափ լինելը կարեւոր է քան խրախճանքի դէպքում: Այդպէս է մարդ արարածը, այն նոյնութեամբ պիտի ընդունենք եւ հաշտուենք։ Թերեւս այդ դրոյթի պատճառներից մէկն այն է, որ աղէտները կամ վատ լուրերը անակնկալ են, մինչդեռ լաւը ըստ սկզբունքի՝ նախապատրաստուած:
Յունուար 16ի հայրենի լուրերի ընդհանուր ծաւալի մէջ գրաւեց ուշադրութիւնս այն հաճելի երեւոյթը, որ պատերազմին զաւակ կորցրած մայրերից ոմանք, վերարտադրութեան նպատակով եւ նոր կեանքի սպասումով՝ զոհուածներին փոխարինելու համար, կրկին յղիանալու քայլեր են արել եւ ի բերկրանք բոլորիս՝ աւելի քան երկու հարիւր կին սպասում են երկունքի, որքան որ այն դժուար եւ բարդ լինի, հաշուի առնելով տարիքային գործօնը:
Երանի այդ վարակիչ դառնար:
Նոյն ծանուցման մաս էր կազմում այն դրական երեւոյթը, որ անցած տարի մեր երկրի ծննդաբերութիւնները լրջօրէն աճել են հասնելով 33 հազարի, որ գովելի է՝ նախկին 20-25 հազարի համեմատ:
Փառք ու պատիւ քաջարի հայ իգական սեռին:
Սեն Ռաֆայէլ