

ՀՅԴ Հայաստանի «Նիկոլ Աղբալեան» Ուսանողական միութեան նախաձեռնութեամբ, 7 Մարտին, «Արամ Մանուկեան» Երիտասարդական կեդրոնին մէջ տեղի ունեցաւ «Հայ երիտասարդութիւնը՝ խորացող մարտահրաւէրներին ընդառաջ» նիւթով կլոր սեղան-քննարկումը՝ մասնակցութեամբ շուրջ 20 համալսարաններէ ուսանողներու:
Քննարկման խօսողներն էին՝ Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի Քրիստոնէական դաստիարակութեան կեդրոնի տնօրէն Զաքարիա Ծ. վարդապետ Բաղումեան եւ ՀՅԴի անդամ, Հայաստանի Ազգային ժողովի «Հայաստան» խմբակցութեան պատգամաւոր Արմենուհի Կիւրեղեան:
Կիւրեղեան անդրադարձաւ կրթութեան ոլորտին մէջ ծառացած մարտահրաւէրներուն, որոնց կարգին, օրինակ, համալսարաններու դասախօսական կազմին։ «Պրոֆեսորադասախօսական կազմում նկատում ենք ակնյայտ ծերացում: Այսօրուայ վարած քաղաքականութեան արդիւնքում երիտասարդները գրեթէ չեն ձգտում մտնել բուհական համակարգ, որովհետեւ այդ համակարգն իրենց համար հետաքրքրիր չէ նախ եւ առաջ ֆինանսական առումով: Բուհական համակարգում պրոֆեսորադասախօսական կազմի աշխատավարձը մեղմ ասած ծիծաղելի է: Երեւանում միջինում պրոֆեսորի աշխատավարձը 180 հազար դրամ է, իսկ Գիւմրիում, Վանաձորում՝ 150 հազար դրամի կարգի, դոցենտինը՝ 130-140 հազարի կարգի, դրա համար էլ երիտասարդը չի ուզում այդ ոլորտ մտնել: Արդիւնքում՝ ստացւում է, որ վաղը-միւս օրը չենք ունենալու այն պրոֆեսորադասախօսական կազմը, որը կ՛ապահովի արժանապատիւ եւ որակեալ կրթութիւն մեր բուհերում: Այս կառավարութեան առջեւ պէտք է նման հարցադրումներ դնել: Աշխատավարձի բարձրացումը շատ կարեւոր է: Նաեւ բուհերը երիտասարդին հետաքրքիր չեն, որովհետեւ մեր բուհերն աւելի շատ ակադեմիական բնոյթի են, հետազօտական մասը մի քիչ պակասում է», ըսաւ Կիւրեղեան, որ նաեւ խօսեցաւ համալսարանական համակարգին մէջ կառավարման հարցերու մասին:
Զաքարիա Ծ. վարդապետ Բաղումեան շեշտեց, որ երիտասարդները ոչ միայն մեր երկրի, եկեղեցւոյ ապագան են, այլ նաեւ՝ ներկան: «2021 թուականի Փետրուարի 4ին Հայաստանի կառավարութիւնը հաստատեց հանրակրթութեան պետական չափորոշիչը. գրուեցին ձեռնարկներ, դասագրքեր: Քաղաքականութիւնը հետեւեալն է՝ ինչ տեսակ մարդ ենք ուզում պատրաստել, բայց որեւէ խօսք չկայ մարդու ինքնութեան ամրապնդման ու զօրացման մասին: Մայր աթոռն ասում էր, որ նախագիծը պէտք է վերանայուի, ստեղծուի չափորոշիչ, որը պէտք է դաստիարակի մի հայ, որն ամբողջովին պէտք է կապուած լինի իր հող ու ջրին։ Որ դասարանում մտնում է կրթութեան չափորոշիչը, այդ դասարանից դուրս է գալիս Հայոց եկեղեցու պատմութիւնը», ցաւով արձանագրեց Զաքարիա Ծ. վարդապետ Բաղումեան:
Ան հաստատեց, որ հայ եկեղեցին եւս ազգային կառոյց է, որ մեր ժողովուրդի կեանքի բոլոր փուլերուն դերակատարութիւն ունեցած է։ «Եկեղեցին, եթէ պաշտօնապէս իր մտահոգութիւններն է արտայայտում տարբեր խնդիրների վերաբերալ, եւ եթէ սա ընկալւում քաղաքականութեամբ զբաղուել, ուրեմն մենք քաղաքականութեամբ զբաղւում ենք. եկեղեցին չի կարող չխօսել Արցախի խնդրի մասին, չի կարող չյիշեցնել մեր վանքերի, արցախցու իրաւունքների մասին, եկեղեցին պիտի լինի բարոյականութեան պահապանը, քարոզողը», ըսաւ հայր սուրբը՝ աւելցնելով. «Կարծես կորցրել ենք վտանգի զգացողութիւնը… Պէտք է հայրենասիրական ճառերից անցնենք գործնական հայրենասիրութեան»: