– Հարաւային Կովկասում վերջին շաբաթների պատերազմն ու իրադարձութիւնները նոր իրավիճակ են ստեղծել տարածաշրջանում:
– Ակնյայտ է, որ եթէ միջազգային հանրութիւնը այսուհետ չկարողանայ բացառել ուժի կիրառումը, ապա անկանխատեսելի զարգացումները կարող են աղէտալի լինել: Կատարուածը նաեւ փաստում է, թէ որքա՛ն վտանգաւոր է երկակի ստանդարտների կիրառումը:
– ԵԱՀԿ Մինսքի խմբի համանախագահող երկրները վերջին շրջանում առանձնաբար կամ միասնաբար ճանաչելով Քոսովոյի, Աբխազիայի եւ Հարաւային Օսիայի անկախութիւնը՝ փաստել են միջազգային յարաբերութիւններում ազգերի ազատ ինքնորոշման իրաւունքի գերակայութիւնը։
– Միջազգային հանրութեան կողմից Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման եւ ազատ ապրելու իրաւունքի յարգումը այլընտրանք չունի: Արցախի ժողովուրդը բազմիցս արտայայտել է իր կամքը՝ ապրելու Ատրպէյճանից անկախ։ Արցախի ժողովուրդն իր ինքնորոշման իրաւունքը կիրառել է հիմնուած միջազգային իրաւունքի սկզբունքների եւ Խորհրդային Միութեան Սահմանադրութեան վրայ։ Լեռնային Ղարաբաղը երբեք մաս չի կազմել անկախ Ատրպէյճանին։ Խորհրդային Միութեան փլուզման հետ աւարտուել է Խորհրդային Ատրպէյճանի լուծը Լեռնային Ղարաբաղի վրայ։
– Ղարաբաղ-Ատրպէյճճան պատերազմին մէջ նախայարձակուողը եղել է Ատրպէյճանը. Արցախը պաշտպանել է իր անվտանգ ապրելու իրաւունքը եւ արձանագրել յաջողութիւններ. պատերազմի ու դրա հետեւանքների պատասխանատուն Ատրպէյճանն է:
– Արդէն 17 տարի է, որ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետութիւնը ապրում է որպէս ժողովրդավար պետութիւն, իր պետական համապատասխան կառոյցներով եւ տեղական ինքնակառավարման մարմիններով:
– Բռնի ուժով Արցախը վերանուաճելու ատրպեճանական նկրտումները անհեռանկար են եւ տարածաշրջանը էլ աւելի անկանխատեսելի ցնցումների են տանելու։
– Փաստացի ճանաչելով Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետութիւնը, տնտեսական եւ այլ բնագաւառներում համագործակցութեան պայմանագրեր ստորագրելով նրա հետ՝ Հայաստանի Հանրապետութիւնը ցարդ իրաւականօրէն չի ճանաչել ԼՂՀն՝ մեկնելով բացառաբար խնդրի խաղաղ կարգաւորման բանակցութիւնների ոգուն հաւատարիմ մնալու իր կեցուածքից։
– Տարածաշրջանին չի կարող ձեռնտու լինել Եւրամիութիւն-Ռուսաստան-ԱՄՆ յարաբերութիւնների բախումնային սրումը. անհրաժեշտ է առկայ խնդիրները երկխօսութեան ճանապարհով կարգաւորելու ուղիներ գտնել։ Այդ ջանքերին կարող է ու պէտք է միանայ նաեւ Հայաստանը։
Հանրահաւաքի մասնակիցներս հաստատում ենք.
1) Արցախի խնդրի կարգաւորման բանակցութիւնները կարող են արդիւնաւէտ լինել եւ խաղաղութեան պահպանմանը նպաստել միայն այն դէպքում, երբ Ատրպէյճանը Հայաստանի եւ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետութիւնների հետ ստորագրի ուժի կիրառումը եւ ուժի կիրառման սպառնալիքը բացառող իրաւական փաստաթուղթ.
2) Հայաստանի Հանրապետութիւնը Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետութեան հետ պէտք է ստորագրի պայմանագիր՝ հանդէս գալով որպէս Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետութեան անկախութեան եւ անվտանգութեան երաշխաւոր։
3) ՀՀ իշխանութիւնները պէտք է նախատեսեն ԼՂՀ պաշտօնական ճանաչումը, եթէ Ատրպէյճանը ռազմական ճանապարհը շարունակի համարել կարգաւորման ընդունելի միջոց կամ իր գործողութիւններով առաջացնի սպառնալիք բանակցային գործընթացի համար։
Մենք յայտարարում ենք.
ա) Հայաստանն ու Արցախը չեն հրաժարուելու իրենց անվտանգութեան երաշխիքներից.
բ) Հայաստանի ու Արցախի անվտանգութեան ապահովման հարցում հայութիւնը միասնական ու միակամ է. որեւէ ներքաղաքական խնդիր չպէտք է սպառնալիք դառնայ մեր պետականութեան գոյութեանն ու անվտանգութեանը.
գ) Հայութիւնը համախմբելու եւ արտաքին վտանգներից լաւագոյնս պաշտպանուելու երաշխիքը երկրում բարեփոխումներն անշրջելի դարձնելն է, ժողովրդավարութեան խորացումը եւ արդարութեան հաստատումը:
Հանրահաւաքի
Մասնակիցներ