ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏ, «Ապառաժ».- 11 Յունիսին, Մշակոյթի եւ երիտասարդութեան պալատի ցուցասրահին մէջ տեղի ունեցաւ «Մանկութեան երանգներ» ցուցահանդէսը, զոր նախաձեռնած է Համազգային Հայ Կրթական եւ Մշակութային Միութեան Արցախի գրասենեակը՝ Արցախի մշակոյթի եւ երիտասարդութեան պալատին գործակցութեամբ:
Ցուցահանդէսին ներկայ էին կրթութեան նախարար Լուսինէ Ղարախանեան, ՀՅԴ Կեդրոնական կոմիտէի անդամ Սերգէյ Շահվերտեան, «Դաշնակցութիւն» խմբակցութեան պատգամաւոր Վահրամ Բալայեան եւ ազգագրագէտ Լեռնիկ Յովհաննիսեան:

«Մանկութեան երանգներ» ցուցահանդէսին ներկայացուած են «Համազգայինը Արցախի մանուկներու կողքին» ծրագիրին մասնակցած մանուկներու նկարները, որոնք իրագործուած են 44օրեայ պատերազմի եւ յետ-պատերազմեան օրերուն. անոնց մէջ կ՛արտացոլուին Արցախի մանուկներու կարօտի, երազանքի, յոյսի եւ հաւատքի երանգները:
Ցուցահանդէսին ներկայացուած էին նաեւ Մաճկալաշէնի մէջ, վերջերս Համազգայինի Արցախի գրասենեակի նախաձեռնութեամբ բացուած ձեռային աշխատանքի խմբակի մանուկներու ստեղծագործութիւնները, ուսուցչուհի Կարինէ Սարգսեանի առաջնորդութեամբ:
Ցուցահանդէսին բացման ընթացքին խօսքով հանդէս եկաւ Արցախի Մաշակոյթի պալատի տնօրէն Զինա Գասեան: Ան ողջունեց ներկաները եւ շնորհակալութիւն յայտնեց բոլորին՝ «Մանկութեան երանգներ» խորագիրով ցուցահանդէսին իրենց ներկայ գտնուելնուն համար:
«Ձեր ուշադրութեանն է ներկայացուած արցախցի մի խումբ երեխաների վրձիններին պատկանող նկարներ, որոնք ստեղծուել են 44օրեայ պատուհասի օրերին եւ յետ-պատերազմեան շրջանում: Երեխաները, ովքեր ոչ իրենց կամքով եւ պարտադրաբար Սեպտեմբերի 27, 2020ից յետոյ հաստատուել էին Հայաստանի տարբեր մարզերում եւ քաղաքամայր Երեւանում, Համազգայինի Արցախի գրասենեակի նախաձեռնութեամբ մէկ յարկի տակ հաւաքուելու հնարաւորութիւն էին ստացել: Այսօր, այստեղ, բոլորս ականատեսն ենք այն յոյզերի, մտորումների, ապրումների, նուիրումի արգասիքին, որը կազմում է այդ փոքրիկների ճակատագրի մի մասը», նշեց Զինա Գասեան:
Ծրագիրին մասին մանրամասնութիւններ ներկայացուց Համազգայինի Արցախի գրասենեակի տնօրէն Հերմինէ Աւագեան: Ան ողջունեց ներկաները եւ շնորհակալութիւն յայտնեց իրենց ներկայութեան համար, ինչպէս նաեւ ծրագիրին մասնակցող բոլոր մանուկներուն, որոնք այս ամբողջ ընթացքին իրենց հետ եղան:
«Պատերազմի օրերին Հայաստանում գտնուող արցախի մանուկների համար Համազգայինի Արցախի գրասենեակի առաջարկով եւ Հիւսիսային Ամերիկայի եւ Գանատայի շրջանային վարչութիւնների հանգանակութեամբ, կեանքի կոչուեց մի ծրագիր, որը կոչուեց «Համազգայինը Արցախի մանուկների կողքին»: Այդ ծրագրին էութիւն այն էր, որ արուեստի խմբակների միջոցով սատար կանգնենք Արցախի տեղահանուած փոքրիկներին: Սկզբում՝ Երեւանում, յետոյ արդէն Դիլիջանում եւ Աբովեանում սկսեցին գործել մեր խմբակները՝ նկարչութեան, երգ ու պարի, կաւագործութեան, դասապատրասման, թատերական, իսկ Յունուարից յետոյ սկսեցին գործել մայրաքաղաք Ստեփանակերտում եւ Արցախի մի շարք գիւղերում: Այսօր էլ այդ խմբակները գործում են, որին մասնակցել են Արցախի շուրջ 200 երեխաներ: Այս ցուցահանդէսը կրում է «Մանկութեան երանգներ» խորագիրը: Ինչո՞ւ ենք այսպէս որոշել անուանել ցուցահանդէսը: Ես ուզում եմ ընդգծել մի շատ կարեւոր նրբութիւն: Այս ցուցահանդէսի միջոցով մենք ոչ թէ ցանկացել ենք ցոյց տալ, թէ ինչպէս են նկարում մեր երեխաները, այլ այն, թէ ինչ էին նրանք նկարում պատերազմի օրերին եւ ինչ են նկարում հիմա: Այս նկարների միջոցով դուք կը տեսնէք նրանց մանկութեան երանգները: Այդ երանգների մէջ կայ պատերազմի գոյնը, երազանքը, հաւատը, կորցրած մանկութեան հետքերը, օճախներն ու տունը, որ թողել են բռնազաւթուած տարածքներում: Կարեւոր մի բան կայ այս նկարների մէջ: Եթէ նայէք այս արեւածաղիկներին, որոնք արդէն նոր օրերում են նրանք նկարել, կը տեսնէք երազանք, այսինքն՝ նրանք շարունակում են հաւատալ իրենց մանկութեան հեքիաթին եւ շարունակում են հաւատալ, որ երազանքը, սէրը, բարին, իրենց հաւատը ապագայի հանդէպ մի օր յաղթելու է», ըսաւ Հերմինէ Աւագեան:

Ցուցահանդէսի բացման ելոյթ ունեցաւ նաեւ կրթութեան նախարար Լուսինէ Ղարախանեան, որ յայտնեց, թէ «Նկարներում ներկան եւ անցեալը աւելի շատ են պատկերուած, քան՝ ապագան: Նկարներում տուն տանող ճանապարհները շատ են: Այս նկարներում երեխաները արտացոլել են կարօտ եւ տուն տանող ճանապարհ: Իւրաքանչիւր նկար յոյզերի, մտքերի, երեւակայութեան, համոզմունքների, ապրածի արտացոլանք է եւ իւրաքնաչիւր նկարում երեխան ներկայացնում է նաեւ իր ընտանիքի միջավայրը, յարաբերութիւններն ու աշխարհընկալումը: Շատ լաւ է, որ սա ոչ թէ երեխաների նկարչական ընդունակութիւնները ցոյց տալու համար է, այլ պարզապէս նկարելու ցուցահանդէս է: Այո՛, նկարելու միջոցով երեխաները կարողանում են իրենց բացասական մտքերն ու յոյզերը յանձնել թղթին, գուցէ նաեւ ընդմիշտ ազատուելով դրանից»:Ղարախանեան դրուատելի համարեց Հերմինէ Աւագեանի գործունէութիւնը՝ յատկապէս յետ-պատերազմեան շրջանին:
Ցուցահանդէսին ներկայացուած էր նաեւ «Երազանքի պաստառ»ը, որուն վրայ մանուկները նկարած են իրենց ձեռքերը եւ գրած երազանքներու մասին, որպէսզի տարիներ ետք դարձեալ հաւաքուին եւ տեսնեն, թէ որո՛ւն երազը իրականացած է: