21 Նոյեմբերին տեղի ունեցաւ «Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետութիւնից բռնի տեղահանուած անձանց իրաւունքներն ու սոցիալական ներառումը» խորագիրով ֆորումը, որուն ընթացքին «Մենք ենք, մեր սարերը» կազմակերպութեան անդամ արցախցի Նարինէ Աղաբալեան լուսարձակի տակ առաւ Հայաստանի մէջ ապրող արցախցիներուն դիմագրաւած տարբեր հարցերը:
«Ինչպէ՞ս է Հայաստանի կառավարութիւնն արձագանգում արցախցիների խնդիրներին: Երբ լաւ չմշակուած ծրագրի ձախողումը փորձում են բարդել արցախցիների վրայ՝ պատճառաբանելով, որ արցախցին չի ուզում գնալ սահմանում բնակուել, արցախցին չի ուզում ընդունել Հայաստանի քաղաքացիութիւն, արցախցին չի ուզում ծառայել Հայաստանի բանակում, սա ոչ թէ տանում է այդ խնդիրների լուծմանը, այլ աւելի է խորացնում այդ խնդիրները», դիտել տուաւ ան:
Աղաբալեանի համաձայն՝ ճգնաժամերը պէտք է օգտագործել նաեւ իբրեւ կարելիութիւն, եւ եթէ կայ մարդկային այսքան հոսք, ի հարկէ, պէտք է մտածել նաեւ Հայաստանի «մեռնող» գիւղերը բնակեցնելու ու համայնքները ուժեղացնելու մասին: Բայց ատիկա պէտք է ընել ամբողջական ծրագիրներու միջոցով՝ կարելիութիւն տալով բոլոր այն անձերուն, որոնք կ՛ուզեն բնակիլ գիւղը, ոչ թէ մարդոց պարտադրել անորոշ պայմաններով երթալ սահմանամերձ համայնքներ՝ չիմանալով՝ այդ տունը, ի վերջոյ, ի՞րն է, թէ ոչ:
«Այսինքն՝ անորոշութիւնն այնքան մեծ է, որ մարդիկ դժուարանում են այդ ընտրութիւնը կատարել: Այսօր էլ բոլոր սահմանային համայնքներում ապրող արցախցիներ կան, եւ պէտք չէ ներկայացնել, թէ արցախցիները չեն ուզում գնալ սահման: Կը գնան, եթէ լինեն համապատասխան պայմաններ», ըսաւ ան:
Անդրադառնալով բնակարանի ապահովման ծրագիրէն օգտուելու համար Հայաստանի քաղաքացիութիւն ստանալու պարտադիր դրութեան՝ Նարինէ Աղաբալեան յայտնեց. «Մեր երազանքը հիմա հակադրում են մեզ. 1988 թուականին Արցախեան շարժումը սկսուել է նրանով, որ պէտք է միանանք Հայաստանին եւ ունենանք Հայաստանի քաղաքացիութիւն: Հիմա այդ խնդիրն այնպէս է մատուցւում, որ մարդիկ արդէն ակամայից մտածում են՝ չէ, պէտք չէ ընդունել ՀՀ քաղաքացիութիւն: Այսինքն՝ մենք 35 տարի ապրել ենք այն գիտակցմամբ, որ մեր անձնագրի մէջ քաղաքացիութեան դիմաց գրուած է Հայաստանի Հանրապետութիւն: Այս խնդիրն էլ կարելի էր շատ այլ մօտեցումով լուծել, ոչ թէ հակադրել մեր երազանքին: Սա շատերի համար հոգեբանական խնդիր է, երբ ասում են՝ Արցախի Հանրապետութեան անձնագիրը պիտի յանձնես, կարծես թէ վերադարձի վերջին յոյսը մարդկանց մօտ մարում է»:
Բնակարանի ապահովման ծրագիրի դիմագրաւած հարցերով անդրադառնալով՝ ան նշեց, որ դրամատուները եւս շատ յաճախ կը մերժեն վարկեր տրամադրել արցախցիներուն: