ՄՈՐԻՍ ՍԱՐԱՖԵԱՆ
ՓՈՔՐԻԿ ՀԱՅԱՍՏԱՆ.- ԹՄՄ Արշակ Տիգրանեան վարժարանի հոգաբարձութեան ատենապետ Մանտոսեանի առաջարկութեամբ, տնօրէն Գուրուեանի ղեկավարութեամբ եւ ուսուցչուհի Յարութիւնեանի կազմակերպութեամբ, Մարտի 2ին, մենք՝ «Արշակ Տիգրանեան»ի աշակերտներս, մասնակցեցինք քայլարշաւի մը՝ մանկավարժների, տնօրէնի, ծնողաուսուցչական կազմի, ծնողների եւ հոգաբարձութեան անդամների հետ:
Հիմնական պատճառը այն էր, որ տեղեկացնենք մեր թաղամասի բնակիչներին մեր գոյութեան մասին:
Քայլարշաւը թոյլ տուեց, որ կարողանանք ցոյց տալ, թէ մենք ինքնավստահ, կրթուած եւ բարձր համբաւ ունեցող դպրոցի սաներ ենք:
Որպէս աւարտական դասարան՝ մենք հսկեցինք խմբերին, եւ միաժամանակ, այնպիսի յիշողութիւններ ձեռք բերեցինք, որ բաւարար է մեզ մինչեւ մեր կեանքի վերջը:
Ես միշտ կը յիշեմ կատակները, անէկդոտները, ջերմ խօսակցութիւնը, որ ծիծաղի առիթ էր ստեղծում: Ամբողջ դպրոցի աշակերտութիւնը այդ օրը հոգեպէս շատ աւելի ամուր կապուեց միմեանց հետ:
Բաւական երկար քայլելուց յետոյ, կապտուկներ առաջացան բոլորիս ոտքերին, բայց ոչ մէկը չափսոսաց, որ մասնակցել է քայլարշաւին: Կապտուկներն անցան օրերի ընթացքում, բայց յիշողութիւնները կը մնան մեր հետ յաւէտ:
Մեր դպրոցի առաջին քայլարշաւը կարելի է համարել յաջողուած, եւ յոյսով ենք, որ այս աւանդոյթը կը շարունակուի երկա՜ր, երկա՜ր տարիներ, որպէսզի նոր աշակերտները ճանաչեն, հասկանան եւ վայելեն այս առիթը՝ կազմակերպելիս եւ կատարելիս:
Որպէս աւարտող աշակերտ՝ միայն հոգու թախիծով պիտի յիշեմ այս քայլարշաւը, բայց յիշողութիւնները մտաբերելիս՝ հաճոյքով ու բերկրանքով է լցւում հոգիս:
Բոլոր աշակերտները վերադարձան դպրոց, շատ բարձր տրամադրութեամբ, գիտակցելով, որ կարողացել են հաւաքել մեծ գումար՝ կրթանպաստի հիմնադրամին համար:
Անկասկա՛ծ այս քայլարշաւը շատ մեծ տպաւորութիւն թողեց մեր բոլորի վրայ եւ վստահեցրեց, որ մենք սովորում ենք ամենալաւ դպրոցում: