«Մտաւորականն Իրաւունք Չունի Նախագահի Յետեւից Գնալու, Նա Նախագահից Առաջ Պիտի Քայլի»

ՀԱՐՑԱԶՐՈՅՑ ԳՐՈՂ, ԳՐԱԿԱՆԱԳԷՏ ՅՈՎԻԿ ՉԱՐԽՉԵԱՆԻ ՀԵՏ

Վարեց՝ ՄԱՐԻՆԷ ՄԱՐՏԻՐՈՍԵԱՆ

ՄԱՐԻՆԷ ՄԱՐՏԻՐՈՍԵԱՆ.- Մշակոյթի նախարարութիւնում քն-նարկումներ են ընթանում ժամանակակից հայ գրականութիւնը պետաջակցութեան ծրագրից հանելու մասին: Ի՞նչ ռիսկեր էք տեսնում այդ գործընթացում, եթէ դադարեցնեն աջակցութիւնը, հեղինակն արդեօք մենա՞կ է մնալու:

ՅՈՎԻԿ ՉԱՐԽՉԵԱՆ.- Իրականում մեր բոլոր հեղինակներն էլ մեծ յաջողութեամբ տպագրւում էին տարբեր հրատարակչութիւններում առանց պետութեան դուռը գնալու, առանց ձեռք պարզելու այս պետութեանը: Թէեւ բոլորս էլ գիտենք, որ մեր գրողները մի արտակարգ, մեծ հարստութեամբ փայլող անհատներ չեն, բայց ամէն մէկը, ոնց ասում են, իր գլխի ճարը գտնում է, կարողանում է գտնել հովանաւորներ, համաձայնութեան գալ հրատարակչութիւնների հետ: Պարզագոյն տրամաբանութեամբ դատենք. եթէ ես հեղինակ եմ, գիրք եմ գրել, որի վրայ աշխատել եմ մի քանի տարի, բնականաբար, ակնկալում եմ որոշակի եկամուտ, գոնէ իմ չարչարանքն ինչ որ կերպ պիտի փոխհատուցուի: Եւ ի՞նչ էք կարծում՝ ինչո՞ւ պիտի այդքան հեշտութեամբ համաձայնեմ, իմ տարիների աշխատանքը տանեմ-յանձնեմ պետութեանը, եւ դրա դիմաց ստանամ չնչին, չնչինագոյն գումար, եւ դրանից յետոյ նաեւ տէր չլինեմ ամբողջ տպաքանակին: Էստեղ որտե՞ղ է տրամաբանութիւնը:

ՄԱՐԻՆԷ ՄԱՐՏԻՐՈՍԵԱՆ.- Պարոն Չարխչեան, եթէ հեղինակը ֆինանսական եկամուտ չունի, սոցիալապէս ապահով չէ, այդ դէպքում իր համար շահեկան է պետպատուէրով տպագրելը, որ գոնէ իր աշխատանքը տպագրուած տեսնի:

ՅՈՎԻԿ ՉԱՐԽՉԵԱՆ.- Շահեկան է ի՞նչ իմաստով, որ էլի մնաց ոչ ապահով, այդ դէպքում թող ուրիշ բանով զբաղուի:

ՄԱՐԻՆԷ ՄԱՐՏԻՐՈՍԵԱՆ.- Իսկ ինչո՞վ զբաղուի, եթէ գրելը, ստեղծագործելը համարում է իր առաքելութիւնը: Գուցէ մի քիչ բարձրահունչ է, բայց…

ՅՈՎԻԿ ՉԱՐԽՉԵԱՆ.- Իրականում բարձրահունչ է, որովհետեւ դա էլ սովորական աշխատանք է, թէեւ գրողները սիրում են յատուկ կարգավիճակ շնորհել իրենց աշխատանքին: Հասկանալի է, որ նաեւ ինչ որ ակնկալիքներ ունես այդ ամէնից: Չեմ կարծում, որ կան գրողներ (խօսքս լաւ գրողների մասին է), որոնք պատրաստ են գրել եւ թղթերը փողոցներում ցրել, ասել՝ վայելէք հանճարիս ստեղծագործութիւնը, դրա դիմաց ոչինչ չեմ պահանջում: Դա ֆանտաստիկայի ժանրից է:

ՄԱՐԻՆԷ ՄԱՐՏԻՐՈՍԵԱՆ.- Ձեր գրքերը երբեւէ տպագրուե՞լ են պետաջակցութեամբ:

ՅՈՎԻԿ ՉԱՐԽՉԵԱՆ.- Երբեք չեն տպագրուել, եւ երբեք էլ չեմ անի դա, նոյնիսկ եթէ պետութիւնը խնդրի ու աղաչի:

ՄԱՐԻՆԷ ՄԱՐՏԻՐՈՍԵԱՆ.- Ինչո՞ւ:

ՅՈՎԻԿ ՉԱՐԽՉԵԱՆ.- Նախ ուզում եմ ինքս տնօրինել իմ գրքերի ճակատագիրը, ուզում եմ իրական պատկեր տեսնել, այսինքն՝ ուզում եմ իմանալ արդեօք իմ գրքերը հասնո՞ւմ են ընթերցողին, եւ ինչպիսի՞ն է արձագանգը: Չեմ ուզում, որ իմ գրքերի վրայ դարերի փոշի նստի, կիսամութ պահեստներում մնան: Մտածում եմ, որ գիրքը կենդանի օրգանիզմ է, որին ապրել է պէտք: Իսկ դրա համար պէտք է տեղափոխես ազատ միջավայր, այլ ոչ թէ յանձնես ինչ որ մէկի քմահաճոյքին՝ էդպէս էլ չիմանալով, թէ ինչ կատարուեց:

ՄԱՐԻՆԷ ՄԱՐՏԻՐՈՍԵԱՆ.- Պետաջակցութեամբ տպագրելու դէպքում գրքերի առիւծի բաժինը հրատարակչութեանն է մնում, հեղինակին տալիս են միայն պայմանական փոքր տպաքանակ:

ՅՈՎԻԿ ՉԱՐԽՉԵԱՆ.- Դա արդէն խնդիր է, հէնց էստեղ է, որ պիտի խօսենք կարգաւորման մեխանիզմների մասին: Գիտենք, որ պետութիւնը գոնէ գրահրատարակչական ոլորտին ահռելի գումարներ է տալիս այդ գրքերի իրացման համար: Իսկ գուցէ ա՞յլ մեխանիզմներ մտածենք: Մի պարզագոյն, սովորական տարբերակ ասեմ. ինչո՞ւ գրողներին անտոկոս վարկ չտրամադրել իրենց գրքերը տպագրելու համար: Պատկերացրէք, ես հեղինակ եմ, գիրք եմ գրել, որոշակի գումար եմ վերցնում պետութիւնից, մեղքը իմ վիզը, եթէ չկարողանամ իմ գիրքն իրացնել, ուրեմն, վատ գիրք եմ գրել: Այդ դէպքում պետութիւնը շատ աւելի մեծ օգնութիւն ցոյց տուած կը լինի գրողին եւ յատկապէս գրականութեանը, քան մեխանիզմը, որ այսօր կիրառւում է: Մի տեսակ ձրիակերութեան ատրիբուտներ (յատկանիշներ-Խմբ.) կան այդ ամէն ինչի մէջ:

ՄԱՐԻՆԷ ՄԱՐՏԻՐՈՍԵԱՆ.- Ձեր ասածից կարելի է ենթադրել, որ պետպատուէրի շրջանակներում միշտ տպագրուել են գրքեր, որոնք չեն սպառուել, այսինքն՝ պահանջարկ չեն ունեցել: Իրականում ո՞րն է խնդիրն այս ոլորտում:

ՅՈՎԻԿ ՉԱՐԽՉԵԱՆ.- Պետպատուէր բառն արդէն յուշում է, որ պետութիւնը պատուիրում է գրականութիւն, որի անհրաժեշտութիւնը երկիրն ունի, այսինքն՝ այդ գիրքը որոշակի ֆունկցիա պիտի կատարի եւ լրացնի ինչ որ բաց, որ գոյութիւն ունի ընդհանուր դաշտում: Եկէք նայենք այն բոլոր գրքերը, որոնք տպագրուել են, դրանց քանի՞ տոկոսն է այդ գործառոյթն իրականութիւն դարձնում: Այստեղ չկայ այդպիսի մօտեցում, չկայ մշակուած յատուկ քաղաքականութիւն, որ այս տարի ես պիտի պատուիրեմ այս կարգի գրականութիւն, որպէսզի պահանջարկը բաւարարեմ: Կամ էլ հեղինակն այդ ոլորտներում ծանօթ, ընկեր տղաներ է գտնում, խնդրում, որ իր գիրքն էլ անցկացնեն ցուցակներում: Գիրքը տպագրում են, մի քանի օրինակ տալիս հեղինակին, իրար ձեռք սեղմում ու գնում տուն: Էստեղ ի՞նչ պետութիւն, ի՞նչ պետպատուէր, ի՞նչ գործառոյթ, ի՞նչ նպատակ, ի՞նչ քաղաքականութիւն: Այդ յարաբերութիւններում այդ ամէնը բացակայում է:

Գիտէք, խոհանոցից ծանօթ ենք, ի վերջոյ, մեր ընկերներն են նաեւ իրենց գրքերն այդ եղանակներով տպում: Եւ եթէ էսօր մէկը կը գայ, հեքիաթներ կը պատմի, թէ այդ ամէն ինչն այդպէս չէ, հաւատացնում եմ՝ նման բան գոյութիւն չունի, շատ լաւ գիտենք, թէ ինչ է կատարւում եւ ինչպէս է կատարւում:

2012ին նամակով դիմեցինք այն ժամանակուայ վարչապետին, յատկապէս շեշտը դրեցինք պետպատուէրի վրայ, թէ նախ ինչու թափանցիկ չէ, ինչու չի հրապարակւում պետպատուէրի համար նախատեսուած ցանկը, ովքեր են ընտրութիւն կատարում, ինչ սկզբունքներով են ընտրութիւն կատարում, գումարներն ինչքանով են տեղին ծախսւում (այնտեղ մի դժգոյն գրքոյկի համար ֆանտաստիկ թուէր էին ասում, ախր, մենք էլ ենք գիրք տպագրում, գիտենք, չէ՞, իրական գրքի արժէքն ինչ է որ տպաքանակի դէպքում, այդ հաշուարկները կատարելը բարդ չէ): Այդ ամէն ինչի մասին ասուել է շատ-շատ ամբիոններից, եւ այնպէս չէ, որ պատերի տակ ենք զրուցել: Սակայն դա անարձագանգ մնաց, եւ երբ հիմա նախարարը խօսում է դրա մասին. ուղղակի երէկ նա տեսաւ այն, ինչ մենք տեսել էինք 6-7 տարի առաջ: Նոյն պահեստներում հաւաքուած ահռելի ծաւալով գրականութեան մասին էինք ասում, թէ ինչու դրանք տեղ չեն հասնում: Մարզեր, գիւղեր գնալիս տեսնում ենք, որ վերջին անգամ 20 տարի առաջ են նոր գիրք ստացել, բա ինչի՞ն է ծառայեցւում պետպատուէրը, ինչո՞ւ այդ գրքերը չեն գնացել ու տեղ գտել դարակների մէջ:

 ՄԱՐԻՆԷ ՄԱՐՏԻՐՈՍԵԱՆ.- Այդ դէպքում դա նաեւ նախարարութեան թերացումն է:

ՅՈՎԻԿ ՉԱՐԽՉԵԱՆ.- Բոլոր օղակների… Կառավարութեան ղեկավարն այսպիսի առաջարկ էր արել, չէ՞, վերացնել բոլոր կարգի ՊՈԱԿներն ու ԾԻԳերը: Գրահրատարակչութիւնն էլ է ՊՈԱԿ, բա ինչո՞ւ չեն վերացնում: Ինչո՞ւ է որոշումը տարածւում այլ կառոյցների վրայ, իսկ գրահրատարակչութեան վրայ չի տարածւում: Տեսէք, սփիւռքի նախարարութիւնը եթէ ուզում է որեւէ գիրք հրատարակել, հրատարակում է, դրա համար գումար է յատկացուած, դա էլ է պետպատուէր, չէ՞, պաշտպանութեան նախարարութիւնը եթէ ուզում է որեւէ ամսագիր տպագրել, գումար գոյութիւն ունի դրա համար, այսինքն՝ կառավարութեան ցանկացած կառոյց կարող է զբաղուել հրատարակչական գործունէութեամբ, էդ դէպքում իմաստը ո՞րն է մի ամբողջ գրահրատարակչութիւն պահելու, բաժանէք այդ գումարն առանձին օղակներին, թող ամէն մէկն իրականացնի իր ծրագիրը, եւ վերջանայ այս պատմութիւնը: Իսկ այդ 160-170 միլիոն դրամն էնքան ազնիւ նպատակների համար կարելի է ծառայեցնել:

ՄԱՐԻՆԷ ՄԱՐՏԻՐՈՍԵԱՆ.- Բայց, կարծես, նախատեսւում է ժամակակակից հայ գրականութեան պետպատուէրով հրատարակելու գումարը տրամադրել գրադարաններին, որոնք հրատարակիչներից գրքեր ձեռք կը բերեն: Այսինքն՝ այդ դէպքում էլ այդ 160-170 միլիոն դրամը ծախսուելու է գրականութիւն ձեռք բերելու համար, չէ՞:

ՅՈՎԻԿ ՉԱՐԽՉԵԱՆ.- Որքան ես գիտեմ, գրադարանները պատկանում են համայնքներին, այսինքն՝ ֆինանսաւորւում են համայնքների կողմից, եթէ նրանք ցանկութիւն են ունենում գիրք ձեռք բերելու, կարող են դիմել իրենց համայնքի ղեկավարութեանը, այդտեղից գումար վերցնել: Որ ասում են՝ այդ գումարները պէտք է տրամադրուեն գրադարաններին, հասկանալի է, որ անմիջականօրէն կը տրամադրուեն ոչ թէ գրադարանին, այլ համայնքին: Եւ դարձեալ կասկածելի կը դառնայ, թէ այդ գումարն ինչի վրայ ծախսուեց, որտեղ ծառայեցուեց: Մեխանիզմը պէտք է պարզեցնել: Եթէ նախարարն, իսկապէս, հակուած է ինչ որ բան վերափոխելու, պէտք չէ դրա համար մէկին ազատել, միւսին նշանակել, համակարգը պէտք է վերաձեւել, նայել, թէ որտեղ են խութերը, դրանք վերացնել եւ ոլորտը դարձնել շատ թափանցիկ:

ՄԱՐԻՆԷ ՄԱՐՏԻՐՈՍԵԱՆ.- Բայց չի էլ յայտարարւում, չէ՞:

ՅՈՎԻԿ ՉԱՐԽՉԵԱՆ.- Ի հարկէ, ինչի՞ համար յայտարարեն, որ հետեւողական լինե՞ն, թէ որտեղից ինչ գնաց, ուր գնաց: Կառավարութիւնը մի դանակ-պատառաքաղ է առնում, տեղեակ ենք լինում, թէ ինչքան գումար յատկացուեց, ումից առան, քաղաքապետը կոնեակ ու արծաթէ սպասք է առնում, այդ նախասիրութիւնների գինն էլ գիտենք, իսկ ինչո՞ւ պետպատուէրը չգիտենք, ինչո՞ւ չկան ցուցակները:

ՄԱՐԻՆԷ ՄԱՐՏԻՐՈՍԵԱՆ.- Կ՛ասեն՝ դիմէք, տրամադրենք:

ՅՈՎԻԿ ՉԱՐԽՉԵԱՆ.- Իսկ ինչո՞ւ պիտի դիմեմ, պետութեան բիւջէից տրամադրուած գումարը չե՞ս ծախսում, վաղուց պարտաւոր ես ներկայացնել հանրութեանն առանց մեր դիմելու, առանց յատուկ նամակագրութեան: Այդ ցուցակները դիր քո կայքում տեսնենք՝ ի՛նչ ես արել, ի՛նչ հեղինակներ ես տպել, քանի՛ անգամ ես նոյն հեղինակին տպել, իսկ մի ուրիշ հեղինակին մօտիկ չես գնացել, ո՞նց ես բացատրում այս յատուկ վերաբերմունքը մէկի նկատմամբ եւ այդ արհամարհական վերաբերմունքը միւսի նկատմամբ:

 Մենք խօսում ենք գրահրատարակչութեան մասին: Բայց դա ընդամէնը համակարգի մի փոքրիկ ոլորտն է, իսկ այնտեղ շատ աւելի բարդ խնդիրներ կան: Քանի անգամ խնդրեցինք մի 5 տարով գրահրատարակչութեան, գրավաճառութեան ոլորտին արտօնութիւն տալ, մինչդեռ վրայ-վրայ գրախանութներ էին փակում, այ մարդ, մի քանի տարով այս մարդկանց ազատէք հարկերից, ոտքի կանգնեն, ծաւալուեն, յետոյ նորից ձեր հարկերը դրէք: Յետոյ մեր բիւջէն հաստատ գրքի վաճառքով չի լցւում: Որ Երեւանում մի շքեղ հրավառութիւն չանեն, գրքերի հարցն ամբողջապէս կը լուծուի: Բայց ոչ մէկը ո՛չ արձագանգեց, ո՛չ ընդառաջ քայլ արեց:

Ամբողջ խնդիրը գիտէ՞ք ինչից է. ցաւօք, մենք դեռ չենք հասկացել, թէ ինչ բան է մշակոյթը: Անկեղծօրէն եմ ասում, մշակոյթի լիարժէք գիտակցութիւնը գոյութիւն չունի: Երբ մարդկանց ասում ես մշակոյթ, պատկերացնում են մի կիսաքանդ եկեղեցի, պատից կախուած մի նկար ու մի հատ էլ գրախանութում դրուած գիրք: Դէ արի բացատրի, որ մշակոյթը բոլորիս հոգեկերտուածքն է, իսկ իմ թուարկածներն ընդամէնը գործիքներ են, որոնք այդ հոգեկերտուածքը ձեւաւորում են: Մշակոյթը նոյնքան կարեւոր է, որքան բանակը. էս մէկը սահմաններդ է պահպանում, էն միւսը՝ քո ներքին նկարագիրը, եւ եթէ քո նկարագիրը վատն է, ոչ ոք չի կարող պաշտպանել քեզ: Եթէ կարողանանք մինչեւ էդ աստիճան գիտակցական ընկալում ունենալ, այն ժամանակ մեր վերաբերմունքն ամէն ինչի նկատմամբ ուրիշ կը լինի, կը հասկանանք, որ պետպատուէրը թող տասնապատիկ աւելին լինի, բայց ճիշդ ծառայեցուի: Եթէ էսօր դու քո մշակոյթն ես պահեստաւորում, վաղը մի ուրիշ բան կը պահեստաւորես, միւս օրը՝ ուրիշ… Ու մեր ամբողջ երկիրը մի օր կը վերածուի մի փակ պահեստի, որտեղ ամէն ինչը փտում, վերանում, մոռացութեան է տրւում, որտեղ ոչ ոքի ոչինչ պէտք չէ:

ՄԱՐԻՆԷ ՄԱՐՏԻՐՈՍԵԱՆ.- Իսկ ի՞նչ պէտք է անել, ուղղակի հետեւե՞լ, սոցցանցերում սկսել քննարկե՞լ:

ՅՈՎԻԿ ՉԱՐԽՉԵԱՆ.- Մշակոյթը գոյութիւն ունի անկախ նրանից՝ մշակոյթի նախարարութիւն կայ թէ ոչ: Մշակոյթը ոչ մի ընդհանուր բան չունի մշակոյթի նախարարութեան հետ: Մշակոյթն ուրիշ տեղ է ապրում, մշակոյթի նախարարութիւնը՝ բոլորովին այլ տեղ, չի կարելի ամէն ինչ պայմանաւորել նախարարութեամբ: Նախարարութիւնն ընդամէնը մի կառոյց է, որն իբրեւ թէ պիտի խթանի, բայց չի գալու ո՛չ ստեղծագործի, ո՛չ արժէքներ ստեղծի, այդ գործառոյթը չունի ու նոյնիսկ հնարաւորութիւնն էլ չունի, այսինքն՝ ամէն ինչ պայմանաւորել միայն նախարարութեամբ ու այդտեղ կատարուող իրադարձութիւններով՝ սխալ մօտեցում է: Մշակոյթը պէտք է փնտռենք այլ տեղ, հէնց սկսում են մշակոյթը որոնել մշակոյթի նախարարութիւնում, մենք՝ որպէս մշակոյթ կրողներ, դադարում ենք իրականութիւնն ընկալել այնպէս, ինչպէս ուզում ենք տեսնել: Եւ դրանից տուժում է մշակոյթը:

Երբ Ամիրեանն ասում է՝ հանդիպում եմ մշակոյթի ներկայացուցիչների հետ, տեսնում ես, որ հանդիպում է այն մարդկանց հետ, ովքեր համաձայն են իր հետ: Իսկ ովքեր համաձայն չեն, կարող են առարկել, չի հանդիպում: Հէնց էստեղից էլ գալիս է ամենամեծ սխալը: Գրականութիւնը վաղուց է գրողների միութիւնից դուրս: Բազմաթիւ գրական կառոյցներ կան՝ հասարակական կազմակերպութիւններ, ակումբներ, խմբակներ որոնք եղանակ են ստեղծում, ժամանակակից գրականութիւն են ստեղծում: Նոյնը նկարիչների միութեանն է վերաբերում:

Ընդհանրապէս բոլոր կարգի ստեղծագործական միութիւնները, որոնք խորհրդային իրականութիւնից ենք ժառանգել, սպառել են իրենց, դուրս են մնացել դաշտից: Եթէ մշակոյթի նախարար ես, պիտի տեսնես ամբողջ դաշտը: Այսօր այդ կառոյցները ոչ մի գործառոյթ չեն կատարում, բացի անդամատոմսեր բաժանելուց: Ընդ որում՝ արդէն բաժանում են նրանց, ովքեր ֆէյբսուքում երկու ոտանաւոր են գրել: Որակազրկման մէկ այլ կարգի քայլ է արւում: Այս ամէն ինչը պէտք է տեսնել, արձանագրել եւ հաշուի նստել իրականութեան հետ, այլ ոչ թէ երեւակայութեան: Որ ասում եմ՝ մշակոյթի նախարարութիւնը մի կառոյց է, որ պէտք է խրախուսի մշակոյթը, այլ ոչ թէ միջամտի, դա նկատի ունեմ:

Հեռուստացոյց եմ նայում ու ասւում է՝ նախագահը մի խումբ մտաւորականների հետ… Այսինքն՝ նախագահը գնում է, եւ մի խումբ մտաւորականներ հետեւից գնում են: Մտաւորականն իրաւունք չունի նախագահի հետեւից գնալու, մտաւորականը նախագահից առաջ պիտի քայլի, ծայրայեղ դէպքում նրա կողքով, որովհետեւ երբ հետեւից ես քայլում, քեզ մօտ նախրային ինչ որ կեցութեան ձեւեր են ձեւաւորւում, իսկ էդպիսինները չեն կարող լինել մշակոյթ կրողներ: Մենք պիտի նաեւ մտաւորական ձեւաւորենք էն լաւագոյն յատկանիշներով, լաւագոյն դրսեւորումներով: Մտաւորականն իշխանաւորների մէջ ի՞նչ գործ ունի, մշակոյթ ես ստեղծո՞ւմ: Դու էդտեղ անելիք չունես, գնա էնտեղ, որտեղ քո կարիքը կայ, այդտեղ քո մտաւորականութիւնը բանեցրու: Ի՞նչ գործ ունես նախարարութիւններում, նախագահականներում, ինչ որ հանդիսութիւնների սրահներում, նիստերի դահլիճներում: Ասում էք՝ ի՞նչ պիտի փոխել, էդ կարգի բաներ պիտի փոխել, ու երբ էս մեծ բաները փոփոխուեն, էն փոքր բաներն ինքնըստինքեան կը փոխուեն: Երբ գրահրատարակչութիւններ պատուէրներ կը գան, էն մարդը, որ կը ներկայացնի այդ ոլորտը, կը հասկանայ, որ ինքն այդ հսկայական մեխանիզմի մի մասն է ու պիտի գործի էնպէս, ինչպէս այդ մեխազնիմն իրեն թելադրում է:

«Հետք»

======================================================

Sinanian
Development, Inc.
Հայաստան Աշխարհի, Սփիւռքի,
Արցախի եւ Ջաւախքի Հայութեան
Կը Մաղթենք Ազգային Երազներու
Իրականացում եւ Երջանիկ
Ու Բարգաւաճ Ապագայ
========================================================

GROUP SERVICES BUSINESS & TAX MANAGEMENT
OVER THIRTY EIGHT YEARS OF EXPERIENCE
Կարէն Բէնեասեանս,
եւ իր Հաշուապահական գրասենեակի անձնակազմը՝
Անահիտ Զաքարեան,
Գրեթա Քովաքեան
եւ Նարինէ Իսաղուլեան
Կը շնորհաւորեն համայն հայութեան
Նոր Տարին եւ Սուրբ Ծնունդը
805 E. BROADWAY SUITE #D GLENDALE, CA 91205
Tel: (818) 247-2400 Fax: (818) 247-0216
=====================================================

ՀՄԸՄի Արեւմտեան Միացեալ Նահանգներու
Շրջանային Վարչութիւնը

Կը Շնորհաւորէ Համայն Հայութեան, Շրջանի Եւ Աշխարհի Տարածքին
Գործող Բոլոր ՀՄԸՄական Քոյր-Եղբայրներուն
Նոր Տարին Եւ Ս. Ծնունդը

Մաղթելով Բոլորին Յաջող Ու Բարեբեր Տարի Մը

Հաւատարիմ Մնալով «Բարձրացի՛ր, Բարձրացո՛ւր» Կարգախօսին
ՀՄԸՄը Պիտի Շարունակէ Սրբազան Իր Առաքելութիւնը,
Պատրաստելով Վաղուան Ազգանուէր Հայը
=====================================================
Հայ Օգնութեան Միութեան
ԱՄՆի Արեւմտեան Շրջանի Շրջանային Վարչութիւնը
Կը շնորհաւորէ համայն հայութեան Նոր Տարին Եւ Ս. Ծնունդը
մաղթելով մեր Հայրենիքին Հզօրութիւն, Արցախին միջազգային ճանաչում,
իսկ æաւախքի եւ Սուրիահայ մեր հայրենակիցներուն
համբերութիւն եւ յարատեւելու կամք: 
Ամանորեայ զոյգ տօներուն առիթով մեր անսահման շնորհակալութիւիններն
ու երախտագիտութիւնը կը յայտնենք ՀՕՄի բարերարներուն, հովանաւորներուն,
նուիրատուներուն, ՀՕՄի հայրենի եւ տեղական ծրագիրներու զօրակցողներուն
եւ մեր 27 մասնաճիւղերու անդամներուն, Ընկերային Ծառայութեան
եւ Հոգեբանական զոյգ կեդրոններու տնօրէնութեանց եւ պաշտօնէութեանց
 
Թող նոր տարին բարեբեր եւ նոր նուաճումներու տարի հանդիսանայ բոլորիս:
 
The ARS of Western USA, Regional Executive extends its greetings
for a Happy New Year and Merry Christmas with wishes of
strengthening our homeland, gaining international recognition for Artsakh,
and further willpower to sustain Armenians in Javakhk and Syria.
We extend our sincere thanks and appreciation to ARS sponsors
and donors, supporters of local and international ARS programs,
the members of our region’s 27 chapters, as well as the administration
and staff of our Social Services and Child, Youth, and Guidance Center.

May the New Year be filled with great prosperity for all.

===========================================================

Շնորհաւոր Նոր Տարի
Եւ Ս. Ծնունդ
Կը Մաղթենք Ձեզ
Երջանիկ Տօն Եւ Ուրախ Տարի
www.robertscateringservice.com
818-848-8337
==========================================================