
ԵՐԵՒԱՆ.- 10 Մարտ 2022ին, իր մահկանացուն կնքեց գրող, արձակագիր, հրապարակախօս, հասարակական-քաղաքական գործիչ, Հայաստանի մշակոյթի վաստակաւոր գործիչ, Հայաստանի Հանրապետութեան Պատուոյ շքանշանակիր, ՀՅ Դաշնակցութեան անդամ Ալվարդ Պետրոսեան:
Ալվարդ Պետրոսեան ծնած է 4 Հոկտեմբեր 1946ին, Երեւան:
Յաճախած է Շիրվանզադէի անուան դպրոցը․ 1968ին աւարտած է Երեւանի պետական համալսարանի բանասիրական բաժանմունքը: 1969- 1975ին աշխատած է Պատկերասփիւռի եւ ձայնասփիւռի պետական կոմիտէին մէջ՝ իբրեւ խմբագիր: 1975-1979ին աշխատած է «Հայաստանի Աշխատաւորուհի» ամսագիրին մէջ: 1978էն սկսեալ Խորհրդային Միութեան գրողներու միութեան անդամ էր: 1980-1981ին աշխատած է Սփիւռքահայութեան հետ մշակութային կապի կոմիտէին մէջ:
1982էն 1990` «Սովետական Գրականութիւն» («Նորք») գրական-գեղարուեստական ամսագիրի գլխաւոր փոխխմբագիրը եղած է: 1990էն 1994՝ «Առագաստ» շաբաթաթերթի գլխաւոր խմբագիր: 2007էն սկսեալ, Հայաստանի Հանրապետութեան մշակոյթի վաստակաւոր գործիչ է:
Անոր մահուան առիթով ՀՅԴ Գերագոյն մարմինը հրապարակեց հետեւեալ ցաւակցագիր մը՝ նշելով.
«Ալվարդը հայ մտաւորականի եւ հայ մարդու այն տեսակն էր, որի կեանքի եւ գործունէութեան ցանկացած երես անմնացորդ նուիրում էր հայրենիքին ու մեր պետականութեանը:
«Բազմաբեղուն ու տաղանդաւոր մարդու` Ալվարդ Պետրոսեանի գրական ժառանգութիւնն անառարկելիօրէն մնայուն յետագիծ է թողնելու մեր գրական, գեղարուեստական ժառանգութեան էջերում: Գրական վաստակի կողքին, նոյնքան եւ գուցէ առաւել մեր հասարակական- քաղաքական մտքի մէջ Ալվարդ Պետրոսեանը կը մնայ որպէս աննահանջ մտաւորական, խիզախ կին, քաղաքացի եւ կուսակցական ու քաղաքական գործիչ, որի ձայնը չլռեց անարդարութեան, հայոց վտանգուած պետութեանն ուղղուած կործանարար օրակարգերի դէմ: Նրա կեցուածքն արժանապատիւ էր ու աղմուկի մէջ առանձնացող:
«Հայաստանի անկախութեան առաջին իսկ օրերից անդամագրուելով ՀՅ Դաշնակցութեանը` Ալվարդ Պետրոսեանը ծառայեց նաեւ Ազատ, Անկախ եւ Միացեալ հայրենիք կերտելու` մեր հաւաքական իղձին:
«Երկար տարիներ լինելով ՀՕՄի` Հայաստանի կառոյցի ղեկավարը, նաեւ նրա ջանքերով հազարաւոր հայ ընտանիքներ մեղմեցին իրենց ցաւն ու կորուստը, յենարան ու ջերմութիւն ստացան:
«Դաշնակցութեան մեծ ընտանիքի եւ մեր ամբողջ հասարակութեան համար Ալվարդ Պետրոսեանի մահը կորուստ է:
«Ցաւակցում ենք, կիսում կորստի վիշտը` համոզումով, որ նա` որպէս ճշմարիտ մտաւորական եւ հրապարակախօս, կը մնայ մեր ժամանակների անաչառ, աննահանջ եւ սկզբունքային անհատներից մէկը, մեր ինքնութեան ու պետականութեան սրտացաւ ձայնը»: