Յուլիսի 14ին մեկնարկեց «Անկախութեան Սերունդ»ի կազմակերպած «Անկախութեան ուժը» խորագրով ճամբարը: Ճամբարը կազմակերպելու միտքը ծնուեց ընդդէմ 2020թ․ պատերազմից յետոյ երկրում առկայ յուսահատ տրամադրութեան ու ընկճուածութեան: Պարտութիւնից յետոյ Հայաստանում բնակչութեան եւ մասնաւորապէս երիտասարդութեան շրջանում խորացող հոգեբանական ճգնաժամը կանգնեցնելու եւ նորից ոտքի կանգնելու նպատակով կազմակերպուեց «Անկախութեան ուժը» խորագրով ճամբարը, որը միանգամից մի քանի նպատակներ ունէր:
Ճամբարի կազմակերպումով հեղինակները նախ ցանկանում էին հասարակութեանը եւ մասնաւորապէս երիտասարդութեանը ու նրա առաւել ակտիւ (աշխոյժ) հատուած ուսանողութեանը նախ յիշեցնել, որ Հայաստանը որպէս պետութիւն կործանուած չէ, այն ապրում է եւ խնամքի կարիք ունի: Հայաստանը վէրքեր ունի, բայց Հայաստանը ողջ է: Բացի դրանից, յիշեցնել, թէ ինչ թանկ եւ սուրբ գաղափար է անկախութիւնը, որի պաշտպանութեան համար զոհ գնացին հազարաւոր հայորդիներ, խօսել հայրենիք-պետութեան կապի եւ տարբերութիւնների մասին, ցոյց տալ, որ Հայաստանում անկախութեան սերունդը պարտուած չէ եւ տէր է իր հայրենիքին, իր պետութեանը: Պատասխանատու է իր երկրի վաղուայ օրուայ համար:
Ճամբարի գաղափարական հիմքը հայրենիք-պետութիւն-անկախութիւն եռամիասնութիւնն էր, որի վրայ խարխսւում էին հայրենասիրութիւնը եւ հայրենատիրութիւնը, պետականամէտութիւնը, կրթութիւնը, սոցիալական (ընկերային) արդարութիւնը, հաւասարութիւնը եւ ազատութիւնը:
ԱՆԿԱԽՈՒԹԵԱՆ ԳԱՂԱՓԱՐԸ
Առանձնայատուկ ուշադրութիւն դարձուեց անկախութեան գաղափարին: Ճամբարի ողջ ընթացքում ամենատարբեր թեմաներով անդրադարձ կատարուեց անկախութեան գաղափարին: Ներկայացուեց, թէ ինչ ճանապարհ է անցել հայոց պայքարն անկախութեան համար: Ովքեր, երբ եւ ինչպէս են պայքարել անկախութեան գաղափարը պարզապէս բառից իրական միտք դարձնելու համար: Առանձնայատուկ կերպով շեշտուեցին հայոց անկախութեան եւ իրաւունքի այնպիսի գործիչներ, ինչպէս օրինակ Շահամիր Շահամիրեանը, Մադրասի խմբակը, Մխիթար Գոշը: Չմոռացուեցին նաեւ առաջին Հանրապետութեան գործիչներն ու այդ տարիների պատմութիւնը, խորհրդային իշխանութիւնն ու դրա ազդեցութիւնը հայ ժողովրդի ու անկախութեան գաղափարի համար, ինչպէս նաեւ 1991ին սկսուած եւ առ այսօր շարունակուած իրադարձութիւնները: Ամենալայն ձեւով քննարկուել են բացթողումներն ու ձեռքբերումները, յաղթանակներն ու պարտութիւնները, փորձ է արուել հասկանալու հայոց պատմութեան եւ իրականութեան սոցիալ-հոգեբանութիւնն ու մշակութային փիլիսոփայութիւնը եւ անկախութեան գաղափարն այդ համատեքստում:
Գիտակցուած անկախութիւնը էլ աւելի է ամրապնդւում, երբ այն պաշտպանւում է իրաւատէր եւ գիտակից քաղաքացու կողմից: Եւ այդ գիտակցումը ամրապնդուեց մասնակիցների մօտ, որ անկախութիւնը ոչ միայն իրաւունք է, այլեւ պատասխանատուութիւն:
ԱԶԱՏՈՒԹԻՒՆ, ՀԱՒԱՍԱՐՈՒԹԻՒՆ, ԺՈՂՈՎՐԴԱՎԱՐՈՒԹԻՒՆ
Պաշտպանելով ազատութեան եւ հաւասարութեան սկզբունքները, ճամբարի մասնակիցների մէջ սեռային խտրականութիւն չդրուեց: Ճամբարի անձնակազմը բաժանուեց խմբերի եւ նրանց ազատութիւն ու հնարաւորութիւն տրուեց ընտրելու իր խմբի անունը, խմբի աւագին, կարգախօսը, երգը: Խմբերի աւագներ եղան ե՛ւ աղջիկներ, ե՛ւ տղաներ, ինչը խօսում է այն մասին, որ հայ երիտասարդութիւնը չունի քարացած ու հնատիպ մտածողութիւն, այլ գնահատում է ազատ կամքը եւ յարգում սեփական հաւասարութիւնը: Յատկանշական է, որ բոլոր խմբերն իրենց իսկ ցանկութեամբ որպէս անուն ընտրել էին ազգային-պետական որեւէ գործիչի կերպար, իսկ կարգախօսները եւ երգերն արտացոլում էին ճամբարի ընդհանուր փիլիսոփայութիւնը:
Հիմք ընդունելով ժողովրդավարական արժէքները, ճամբարում պաշտպանուեց եւ ամրացուեց դրանից բխող արդարութեան, հաւասարութեան, համերաշխութեան, ազատութեան սկզբունքները, որոնք ցանկացած իրաւական եւ սոցիալական արդարութեան հիման վրայ կայացած հասարակութեան եւ պետութեան գոյութեան գրաւականն են:
Հաւատալով եւ պաշտպանելով ժողովրդավարական արժէքներն ու կարգերը որպէս հասարակութեան եւ պետութեան կայացման սկզբունք, մասնակից երիտասարդներին մատուցուել է ժողովրդավարական արժէքների դաստիարակութիւն, որպէսզի նրանք աւելի պատրաստուած եւ գիտակցուած մօտեցում ունենան Հայաստանում ժողովրդավարութեան արժէքների հաստատմանն ու ամրագրմանը որպէս հասարակութեան կայացման եւ պետութեան կայունացման գլխաւոր սկզբունք: Այդ արժէքներով կրթութիւնը հնարաւորութիւն է տալիս, որ նրանք աւելի մեծ չափով եւ թափով ներգրաւուած լինեն Հայաստանում այդ արժէքների պաշտպանութեանն ու կայացմանը, քանի որ ժողովրդավարութիւնը պետութեան կայացման, իշխանութեան եւ հասարակութեան առողջ փոխյարաբերութիւնների հիմքն է: Ժողովրդավարական արժէքներին հաւատացող եւ դրանք պաշտպանող երիտասարդները կարող են ձեւաւորել մեծ պոտենցիալով (կարողականութեամբ) հասարակութիւն, որի ամէն անհատն ու խումբը չի վախենայ իր կարծիքից, չի խուսափի քննադատութիւնից, կը լինի աւելի համարձակ ու աւելի ազատամիտ: Իսկ ազատութիւնը անկախութեան տրամաբանական մասն է:
Կարեւոր է, որպէսզի անկախութեան յետեւից գնացող եւ այդ անկախութիւնը պաշտպանող հայ երիտասարդը նաեւ հոգեպէս, գիտակցական մակարդակում ազատ լինի: Այդ ազատութիւնը նրան աւելի համարձակ ու աւելի պատասխանատու կը դարձնի:
Ճամբարում տեղի ունեցած դասախօսութիւններն ընդգրկում էին հայրենիք-պետութիւն, օրէնք, իրաւունք, նորարարական մօտեցումներ եւ ճկուն լուծումներ, տեղեկատուական տեխնոլոգիաներ (արհեստագիտութիւն), տեղեկատուական հիգիենա (մաքրասիրութիւն), հաւաստի եւ կեղծ լուրեր եւ այլ թեմաներ, որոնք մեծ նշանակութիւն ունեն վերը նշուած գաղափարներն աւելի գիտակցուած եւ արժեւորուած պաշտպանելու համար: Մասնակիցները ոչ միայն դասախօսութիւններ ունկնդրեցին, այլեւ նրանց յանձնարարուեց խաղ-ընդօրինակում, որի ժամանակ ճամբարի անձակազմը, բաժանուելով մի քանի խմբերի, փորձեց իրեն դրսեւորել պետական կառավարման, ֆինանսաւորման, երկրի տնտեսութեան, գիտութեան եւ կրթութեան, հասարակական ոլորտներում: Նրանք տեսական դասախօսութիւններից յետոյ նաեւ արդէն պրակտիկօրէն (գործնականօրէն) ծրագրեր կազմելով եւ թէժ բանավէճերի միջոցով խորամուխ եղան ողջ պետական կառավարման բարդ աշխարհում, փորձելով աւելի լաւ ապագայ եւ աւելի ճկուն լուծումներ տալ առկայ գրեթէ բոլոր խնդիրներին: Մեծ գոհունակութեամբ ընդգծուեց եւ այն, որ ճամբարի անձնակազմը բաւական հասուն լրջութիւն ունի նաեւ այդ հարցերում եւ շատ արագ կարողանում է իրացնել իր ունեցած գիտական բազան (հիմքը):
«Անկախութեան Սերունդ»ը իր «Անկախութեան Ուժը» ճամբարում ի մի էր բերել ՀՀ մեծագոյն խնդիրները եւ քննարկում էր դրանք բոլոր առումներով:
Ճամբարի բովանդակութիւնը ոչ միայն զուտ դասախօսութիւնների միջոցով էր իրականացւում, այլեւ գործնական միջոցառումների, խաղերի եւ բանավէճերի միջոցով: Ճամբարի կազմակերպիչները իրենց ծրագրում ընդգրկեցին շուրջ 80 երիտասարդի` ՀՀից, Արցախից եւ Սփիւռքից, նաեւ այդպէս ցոյց տալով, որ աշխարհի որ անկիւնում էլ լինի, հայ երիտասարդութիւնը մշտապէս միահամուռ եւ գիտակցուած էութեամբ է կանգնած իր գաղափարների պաշտպանութեան համար:
Հետաքրքիր էր եւ այն, որ հաւաքուած երիտասարդներից գրեթէ ոչ ոք միւսին չէր ճանաչում, բայց գրագէտ կազմակերպման, հմուտ ղեկավարման շնորհիւ եւ գաղափարապէս յագեցած մի քանի օրում նրանք ոչ միայն ընկերներ դարձան, այլեւ էլ աւելի խորացրին իրենց գիտելիքները եւ ընդլայնեցին մտահորիզոնը ամենակարեւոր հարցերի՝ հայրենիքի, պետութեան եւ անկախութեան եզրոյթների շուրջ:
Ճամբարում հաւաքելով իրար անծանօթ բայց գաղափարապէս իրար հարազատ երիտասարդների, «Անկախութեան Ուժը» ճամբարը շատ արագ այդ անծանօթ երիտասարդներին դարձրեց կազմակերպուած փոքր հասարակութիւն, որին նաեւ ազատութիւն եւ հնարաւորութիւն տրուեց իր ներսում ինքնակազմակերպուելու, իր խօսքը ասելու, իր ցանկութիւններն արտայայտելու:
ԱՌՈՂՋ ՀՈԳԻՆ` ԱՌՈՂՋ ՄԱՐՄՆՈՒՄ
«Առողջ հոգին` առողջ մարմնում» սկզբունքը ճամբարի կարեւոր առանձնայատկութիւններից էր: Կարեւորելով գաղափարական եւ մտաւոր կարողութիւնները, ճամբարում չմոռացան նաեւ ֆիզիկական ակտիւութեան մասին:
Ամէն առաւօտ կազմակերպուող ֆիզիկական վարժութիւնները յիշեցում եւ դաս էին բոլորի համար, որ միակողմանիութիւն գոյութիւն չունի եւ առողջ ու մարզուած պիտի լինեն ոչ միայն սպորտսմենները (մարզիկները), այլեւ պատմաբանը, իրաւաբանը, տնտեսագէտն ու ծրագրաւորողը:
ԿԱՐԳ ԵՒ ԿԱՆՈՆ Եւ իհարկէ ճամբարի առաջին իսկ րոպեներից զգացուեց խիստ կարգ ու կանոնը եւ յարգալից վերաբերմունքը ճամբարի կազմակերպիչների, անձնակազմի, տարածքի եւ մաքրութեան նկատմամբ: Ճամբարում տիրապետող էր այն կարծիքը, որ հայրենատէր եւ պետականամէտ քաղաքացին այդպէս է բոլոր ոլորտներում եւ չի կարող իր պետութիւնը յարգող եւ իր հայրենիքին տէր կանգնող մարդը անփութօրէն վերաբերուի իր ազգակցին, աղբ նետի կամ նման այլ դրսեւորումներ:
ԱՐՇԱՒ ԴԷՊԻ ԱՄԲԵՐԴ
Բացի դասախօսութիւններից, սպորտային (մարզական) միջոցառումներից եւ ինտելեկտուալ (մտային, մտաւորական) խաղերից, ճամբարի մասնակիցների համար արշաւ կազմակերպուեց դէպի Ամբերդ: Արշաւը եղաւ ոտքով եւ բոլորը հնարաւորութիւն ունեցան քայլ առ քայլ նուաճելու դէպի Ամբերդ ընկած բարդ եւ դժուար ճանապարհը: Ամբերդը պատահական չէր ընտրուած: Այն հզօր եւ ուժեղ Հայաստանի յիշողութիւններից է, հայ ազնուականութեան թողած ժառանգութիւնից եւ հայոց անկախութեան համար պայքարող խրոխտ, պատմական խորհրդանիշ: Եւ Ամբերդի հզօր աշտարակների ներքոյ «Անկախութեան Ուժը» ճամբարը վերահաստատեց անկախութեան գաղափարի հաստատակամութեան եւ հայոց ուժեղ պետականութիւն կառուցելու իր տրամաբանութիւնը: Ճամբարում ամէն օր մի քանի անգամ բոլորի կողմից հնչեցուած ճամբարի ընդհանուր կոչը բարձր ազդարարուեց նաեւ հայոց պետականութեան եւ պայքարի խորհրդանիշներից մէկի Ամբերդի աշտարակների ներքոյ`
«Անկախութեան Սերունդն ենք
Հայաստանի ապագան,
Մենք միասին կերտում ենք
Ուժեղ, անկախ Հայաստան»:
Արշաւից յետոյ ճամբարակիցները եւս մէկ անգամ ամփոփեցին այդ օրերի ընթացքում շօշափուած թեմաները ու եւս մէկ անգամ հաստատեցին, որ «Անկախութիւնն իրաւունք է, անկախութիւնը պատասխանատուութիւն է»:
