ԴԻՒԱՆԱԳԷՏՆԵՐՈՒ ՀԱՄԱՀԱՅԿԱԿԱՆ ԽՈՐՀՈՒՐԴԻՆ ՅԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹԻՒՆԸ
Դիւանագէտներու համահայկական խորհուրդը Հայոց Ցեղասպանութեան 110ամեակին առիթով հրապարակեց հետեւեալ յայտարարութիւնը.
«Ապրիլի 24ին աշխարհասփիւռ հայութիւնը յարգանքի տուրք է մատուցում 20րդ դարի առաջին ցեղասպանութեանը նահատակ դարձած 1.5 մլն հայերի յիշատակին` ծաղիկներ խոնարհելով Հայոց Ցեղասպանութեան զոհերի յուշարձաններին:
«Յիշո՛ւմ եմ եւ պահանջո՛ւմ» ուխտն առաւել կարեւորութիւն է ստանում այսօր` Հայոց Ցեղասպանութեան 110րդ տարելիցին, երբ հայ ազգն առերեսւում է նախկինում աներեւակայելի թուացող ուրացման ու ժխտողականութեան քաղաքականութեանը, որին լծուել է նաեւ ներկայիս հայաստանեան իշխանութիւնը, խաղաղութեան պատրանքի ակնկալիքով, դարաւոր թշնամուց ողորմութեան փշրանքներ աղերսելով:
«Օսմանեան Թուրքիայի կողմից պետականօրէն կազմակերպուած եւ իրականացուած հայ բնակչութեանն իր հազարամեակների բնօրրանից բնաջնջելու տասնամեակների քաղաքականութիւնն իր գագաթնակէտին հասաւ 1915ին եւ շարունակուեց մինչեւ 1923 թուականը: Քաղաքակիրթ աշխարհի աչքի առաջ մի ողջ ժողովուրդ կոտորուեց, հայրենազրկուեց, հազարամեակների մշակոյթն ու քաղաքակրթութիւնը զոհ գնացին թուրքական ազգայնամոլութեանը` ուղեկցուելով աշխարհի մեծերի` քաղաքական շահից ու նպատակայարմարութիւնից թելադրուած լռութեամբ:
«Նախորդ վաթսուն տարիներին հսկայական աշխատանք է տարուել 20րդ դարի առաջին մեծ ոճրագործութիւնը աշխարհին ներկայացնելու համար: «Այլեւս երբե՛ք»ը դարձել է առաջնորդող սկզբունք Հայոց Ցեղասպանութեան միջազգային ճանաչմանն ու մարդկութեան դէմ այդ ամենածանր յանցագործութեան դատապարտմանը եւ կանխարգելմանը զօրագրուած մի շարք պետութիւնների ու բազմաթիւ գործիչների համար, ակտիւ (աշխոյժ) պայքար է մղուել ցեղասպանութեան ժխտման` որպէս ցեղասպանութեան յանցագործութեան վերջին փուլի դէմ:
«Ժամանակակից Թուրքիան իր տասնամեակներ շարունակ յամառօրէն տարուող ժխտողական քաղաքականութեամբ, զոհին մեղաւոր կարգելու ջանքերով, հնարովի ու պատուիրուած ուսումնասիրութիւններով հայ ժողովրդի արդար պահանջատիրութիւնն ու իրաւունքները հիմնազրկելուն ուղղուած ծրագրերով դարձել է 110 տարի առաջ գործուած յանցագործութեան ուղղակի մեղսակիցը:
«Աւելին, իր պատմական հայրենիքում հայկական տարրի վերացմանն ուղղուած հարիւրամեայ ծրագրերը նոր դրսեւորումներ են ստացել «Պանթուրքական ու նէո-օսմանական» նկրտումներով` արձանագրելով նոր ողբերգութիւններ եւ, օգտուելով անպատժելիութիւնից, ոգեշնչելով Ադրբեջանին յանցաւոր ծրագրերը շարունակելու գործում: Նոյն ծրագրի հերթական դրուագներից էին 20րդ դարավերջին Սումգայիթի, Կիրովաբադի, Բաքուի հայկական ջարդերը, ինչպէս նաեւ ամենավերջին գործողութիւնները` Արցախի Հանրապետութեան դէմ սանձազերծուած պատերազմները, հիւծիչ շրջափակումը եւ ի վերջոյ` 150,000 հայ բնիկ բնակչութեան բռնի տեղահանմամբ էթնիկ զտման իրականացումը, որը կրկին ուղեկցուեց միջազգային հանրութեան լռութեամբ:
«Հայ ժողովրդի պայքարն այսօր աւելի լայն եզրեր է ընդգրկում: Հայոց Ցեղասպանութեան զոհերի ոգեկոչման 110ամեայ տարելիցին ազգովի աննախադէպ սպառնալիքների առջեւ ենք յայտնուել` գոյաբանական վտանգ Հայաստանի համար, խորացող անվտանգային մարտահրաւէրներ ու ազգային ինքնութեան ոչնչացմանն ուղղուած գործողութիւններ, որին լծուել է նաեւ մեր պետութեան կառավարման ղեկին յայտնուած խմբակը:
«Պատմութիւնը խեղաթիւրելու, միլիոնաւոր զոհերի տառապանքները մոռանալու, նրանց իրաւայաջորդների իրաւունքներն անտեսելու գնով Թուրքիայի ու Ադրբեջանի հետ նորմալ յարաբերութիւնների կառուցումը մի կողմից պատրանք է, միւս կողմից` անհեռատես ու վտանգաւոր քաղաքականութիւն, որը չի կարող յանգեցնել ո՛չ արդարութեան, ո՛չ հաշտեցման, ոչ էլ բարիդրացիական ու անվտանգային միջավայրի ստեղծման:
«Հայոց Ցեղասպանութեան իրողութիւնն ու ողբերգութեան մասշտաբները ոչ միայն բացայայտ ժխտելը, այլեւ տարբեր ձեւակերպումներով կասկածի տակ դնելը ուղղուած են հայ ժողովրդի պատմութեան, յիշողութեան, ինքնութեան, արժանապատուութեան դէմ, հետեւաբար` նաեւ հայոց պետականութեան դէմ, ուստի յանցաւոր են ու խստագոյնս դատապարտելի:
«Ապրիլի 24ին միասնաբար ոգեկոչելով Հայոց Ցեղասպանութեան զոհերի յիշատակը, պարտաւոր ենք մեր վճռական ձայնը բարձրացնել յանուն արդարութեան, հանդէս գալ ժխտողականութեան, Հայոց պատմութեան ամենամեծ ողբերգութեան խեղաթիւրման կամ նսեմացման ցանկացած փորձի դէմ:
«Կո՛չ ենք անում շարունակել պայքարը յանուն արդարութեան հաստատման, յանուն հայ ազգի` սեփական հայրենիքում յարատեւման»: