
Թրքական լրատուամիջոցներու հետ ունեցած հարցազրոյցի մը ընթացքին, Հայաստանի արտաքին գործոց նախարար Արարատ Միրզոյեան յայտեց, որ հայ հանրութեան մէջ կայ աջակցութիւն խաղաղութեան օրակարգին, հակառակ այն հանգամանքին, որ վէրքերը տակաւին շատ թարմ են:
«Բայց, միեւնոյն ժամանակ, մենք պէտք է արդիւնքներ գրանցենք, սա է հիմնական հարցը: Պէտք է արդարացնենք սպասումները, այլապէս տրամադրութիւնները կարող են կրկին փոխուել: Չեմ տեսնում էական տարբերութիւն հայ-ադրբեջանական եւ հայ-թուրքական յարաբերութիւնների կարգաւորման ընկալումների մէջ, բացի այն փաստից, որ, ինչպէս արդէն նշել եմ, հայ-ադրբեջանական թեմայի դէպքում վէրքերը շատ թարմ են: Կան դեռեւս չլուծուած մարդասիրական հարցեր: Բայց, կարծում եմ, երկու դէպքում էլ կայ պատրաստակամութիւն», ըսաւ Միրզոյեան:
Լրագրող մը լուսարձակի տակ առաւ Նիկոլ Փաշինեանի այն կեցուածքը, թէ՝ Երեւանի պաշտօնական դիրքորոշումով Հայոց Ցեղասպանութեան միջազգային ճանաչումը ներկայիս իր արտաքին քաղաքականութեան առաջնահերթութիւններու կարգին չէ՝ հարցնելով, որ արդեօք այդպիսով այս հարցը այլեւս լարուածութեան աղբիւր պիտի չըլլա՞յ Թուրքիոյ եւ Հայաստանի միջեւ, եւ հարցը վերջապէս կարելի պիտի ըլլա՞յ կարգաւորել. Միրզոյեան պատասխանեց՝ ըսելով. «Վարչապետն այդպէս է ասել: Աւելին՝ ես ինքս դա ասել եմ խորհրդարանում: Բայց, գիտէք, պատմութիւնը պատմութիւն է, յիշողութիւնը՝ յիշողութիւն: Շատ դժուար է մոռանալ նախնիներին ու մոռանալ պատմութիւնը: Բայց մի բան է յարգանք մատուցել անցեալին, պատմութեանը, եւ բոլորովին այլ բան՝ ապրել անցեալով: Անցեալում մնալը շատ հեշտ է: Ամենայն հաւանականութեամբ, առաջ գնալու համար պէտք է մի քիչ աւելի շատ քաջութիւն, մի քիչ աւելի շատ ըմբռնում եւ մի փոքր աւելի շատ կենտրոնացում ու հաւատ ապագայի նկատմամբ: Մենք նախընտրում ենք ապագան: Դա պէտք է անենք համատեղ: Գիտէք, ես մենակ չեմ կարող դա անել: Իմ թուրք գործընկերն էլ մենակ չի կարող: Ոչ ոք մենակ չի կարող: Բայց միասին կարող ենք յիշել պատմութիւնը եւ միեւնոյն ժամանակ առաջ շարժուել ու կառուցել աւելի լաւ ապագայ: Ես այսօր կրկին ու կրկին կրկնում եմ այս միտքը. սա ընտրութեան հարց է՝ ի՞նչ ենք մենք ընտրում»: