ԿԱՐԻՆԷ ՏԷՐ ԳԷՈՐԳԵԱՆ

Ազատութիւնն ունի իր սահմանները, որոնց չարաշահումը հաճելի չէ: Մամուլի ազատութիւնը եւս, միշտ չէ որ ընդունելի է: Նիւթեր կան, որ կարող ես մտածել, խորհել, բայց յանձնել թղթին, մամուլով ներկայացնել հանրութեանը՝ հասարակ է եւ ոչ շինիչ:
Կան սրճարանային խօսակցութիւններ, դրանք էլ են պէտք, եւ այդ ժամանակ է, որ ձեւաւորւում եւ կազմաւորւում են մտքեր, գաղափարներ, նոյնիսկ՝ օգտակար, դաստիարակիչ: Սակայն տպագրուած տեսնել որոշ եղելութիւններ, որոնք խօսուած ժամանակ նոյնիսկ կասկածելի են, անիմաստ է:
Հողմերը միշտ պատրաստ են հարուածելու աշխատող եւ ստեղծագործող մարդկանց: Դա նման է անտեսել խոշոր գործ եւ դարան մտած սպասել այն անցուդարձերին, որոնցով պիտի փորձես քաշքշել եւ խաթարել: Սակայն առատ հունձքի դէպքում, կարող ես միայն ծայրերից բռնել, բայց ոչնչացնել՝ անկարելի է:
Վկայութիւններն ուսումնասիրում եւ դասակարգում են սերունդները, եւ միշտ պիտի լինեն անակնկալներ, ընդունուած հասկացողութիւնների խախտումներ՝ որ եւ դառնում են նորի կառուցման հիմքը:
Երբ կենդանի ենք, խօսենք իրար հետ, գուցէ համաձայնութեան գանք…, օգտագործենք ազատութիւնը: