
ԵՐԵՒԱՆ, «Արմէնփրէս».– «Լեռնային Ղարաբաղի պաշտպանութեան բանակի հրամանատարութիւնը զինուած ուժերում արտակարգ դէպքերից խուսափելու եւ կորուստները նուազագոյնի հասցնելու ուղղութեամբ հետեւողական քայլեր է ձեռնարկում»: «Արմէնփրէս»ին հետ ունեցած զրոյցին ընթացքին այս հաստատումը կատարած է Լեռնային Ղարաբաղի պաշտպանութեան նախարար, պաշտպանութեան բանակի հրամանատար Մովսէս Յակոբեանը՝ անդրադառնալով բանակին մէջ արձանագրուած մահացու դէպքերուն։
«Իւրաքանչիւր զինուորի կորուստը Պաշտպանութեան բանակի հրամանատարութեան համար մեծ ցաւ է, քանի որ նա մեզ համար ոչ միայն սոսկ զինուոր է, այլեւ որդի, եղբայր եւ վերջապէս հայ մարդ, ով կենդանի լինելու դէպքում կարող էր դառնալ ընտանիքի հայր, ունենար հզօր ապագայ եւ իր կարողութիւններով սեփական աւանդը բերէր մեր հայրենիքի շէնացման գործին: Սակայն մեր տարածաշրջանում տիրող ոչ պատերազմ, ոչ խաղաղութիւն իրավիճակը՝ մի կողմից, եւ բանակային ծառայութեան առանձնայատկութիւնները՝ միւս կողմից, կամայ թէ ակամայ ենթադրում են նաեւ անսպասելի զարգացումներ, որոնց արդիւնքում արձանագրւում են անցանկալի դէպքեր, այդ թւում, ցաւօք, նաեւ՝ մահուան ելքով: Պէտք է ասեմ, որ չնայած վերոնշեալ պատճառներին, Պաշտպանութեան բանակի հրամանատարութիւնը շարունակ քայլեր է ձեռնարկում հնարաւորինս խուսափել նման արտակարգ դէպքերից եւ կորուստները հասցնել նուազագոյնի: Ասեմ, որ նախորդ տարիների համեմատ՝ 2012ին արձանագրուած կորուստները եղել են ամենանուազագոյնը, իսկ այս տարի՝ 2012ի համեմատութեամբ, զոհերի եւ վիրաւորների թիւը նուազել է 40 տոկոսով: Բայց այս նուազումը մեզ համար ամենեւին էլ չափանիշ չէ: Մեզ համար չափանիշ է այն իրավիճակը, երբ բանակում ընդհանրապէս կը բացառուեն մահուան ելքով դէպքերը: Սա չափազանց դժուար, բայց լուծելի խնդիր է», նշած է Մովսէս Յակոբեանը:
Խաղաղ պայմաններուն մէջ արձանագրուած մահուան պարագաներուն վերաբերող հարցումի մը պատասխանելով՝ Մովսէս Յակոբեան դիտել տուած է, որ անոնցմէ խուսափելու համար «զինուորը պէտք է գիտակցի իր վրայ դրուած պատասխանատուութեան ծանրութիւնը եւ այն սուրբ առաքելութեան իմաստը, որը վերապահուած է նրան կատարելու»:
«Իսկ այդ գիտակցութիւնը մէկ օրում կամ մէկ տարում չէ, որ հնարաւոր է ձեւաւորել մարդու մէջ: Սա մի երկարատեւ ու բազմակողմանի գործընթաց է, որը սկիզբ է առնում ընտանիքից, այն միջավայրից, որտեղ նա սովորել է կողքինի հետ շփուելու այբուբենը, անցել է դպրոցում մատուցուող ռազմահայրենասիրական դաստիրակութեան քուրայով եւ վերջապէս, հասարակութիւնից ստացել է այն, ինչն անհրաժեշտ է հայրենիքի արժանի զաւակ դառնալու համար… Բանակն այն հանգրուանն է, ուր մարդու մէջ յղկւում եւ ամբողջանում են նշուած յատկանիշները եւ ի հարկէ, դրանց զուգահեռ ուսուցանւում ամենակարեւորը՝ զինուորական գործը: Այսուհանդերձ, ես ամենեւին էլ հակուած չեմ թեթեւացնելու այն պատասխանատուութեան բեռը, որն ընկած է բանակի բոլոր օղակների հրամանատարների վրայ, քանի որ զինուորի անվտանգ ու օրինակելի ծառայութեան համար թիւ մէկ պատասխանատուն հէնց հրամանատարն է: Բայց նորից եմ կրկնում, այստեղ իր բաժին անելիքն ունի նաեւ հասարակութիւնը», հաստատած է Մովսէս Յակոբեան: