
ԵՐԵՒԱՆ, «Երկիր Մեդիա».– Շուշիի առանձնակի գումարտակի փոխհրամանատար Պետրոս Ղեւոնդեանի՝ Պետոյի 50ամեակը ամբողջացաւ 30 Յունուարին: Իր ապրած կեանքով ու գործով վաղուց արդէն անմահացած Պետօն եղած էր առաջիններէն, որոնք կամաւորական ջոկատներէն մէկուն հետ Պռոշեանէն ուղղուեցան Արցախ: Ան լաւապէս կը գիտակցէր, որ՝ «Այնտեղ՝ եւրոպաներում, ինչ է կատարւում մեր գործը չէ, մենք մինչեւ վերջ կռուելու ենք»: Ու գնաց մինչեւ վերջ: 30 Յունուարին Պռոշեան աւանին մէջ ոգեկոչուեցաւ հերոսին յիշատակը, իսկ գիւղի դպրոցին մէջ տեղի ունեցաւ յատուկ ձեռնարկ:
«Իր կեանքով, գործունէութեամբ, նուիրումով պէտք է ապացուցէր, որ հայ ազգը յաւերժական է, եւ իր սերունդները շարունակական են լինելու», յայտնած է ազատամարտիկ Իգոր Սարգսեանը:
«Ես Թալինի ջոկատից եմ եղել եւ Պետոյի հետ շատ-շատ մարտերի եմ մասնակցել: Հերոսութիւնները շատ են եղել ու հիմա կարօտը քաշում ենք: Իր նման Պետօներ պէտք է ծնուեն, մեզ հիմա Պետօներ են պէտք», դիտել տուած է Արագած Մկրտչեանը:
Պետրոս Ղեւոնդեանի անունը կրող դպրոցին աշակերտները թէեւ առիթ չեն ունեցած Պետօն տեսնելու, բայց Պռոշեանի մէջ կ՛ապրին անոր շուքով, անոր առասպել դարձած անուան ու ոգիին հետ: Բոլոր բանաստեղծութիւնները, երգերը Պետոյի մասին են: «Պետօն անկրկնելի էր, վճռական, բայց նաեւ նուրբ հոգի ունէր», ոգեւորուած պատմած է մարտական ընկերներէն մէկը:
«Պետոյի հարազատ Պռոշեանում հերոս-նահատակների շիրիմները ծածկուած են ծաղիկներով, օդում տարածուած է խնկաբոյրը, անձրեւի ձայնին խառնւում է ազատամարտիկների ձայնը, ու լսուող բոլոր պատմութիւնները սկսւում են այսպէս՝ մեր հրամանատարը…», գրած է թղթակիցը։