Մեծ ցաւով իմացանք, որ Փարիզի «Յառաջ» թերթը բաժնեգրութիւն է յայտարարել մինչեւ 2009 թուականի Յունիս, եւ Յունիսից յետոյ թերթն այլեւս լոյս չի տեսնելու, թերթը փակուելու է:
«Յառաջ»ը հիմնադրուել է 1924 թուականին, նշանաւոր գործիչ եւ հրապարակագիր Շաւարշ Միսաքեանի ջանքերով: Տասնամեակներ շարունակ Շաւարշ Միսաքեանը խմբագրել է իր հիմնադրած լրագիրը մեծ նուիրումով ու եռանդով, եւ կարողացել է թերթը պահել անհրաժեշտ մակարդակի ու բարձրութեան վրայ: Շաւարշ Միսաքեանից յետոյ, նոյն գործը նոյն նուիրումով ու սրբութեամբ շարունակում է դուստրը՝ հայ լրագրութեան ամենանշանաւոր դէմքերից մէկը՝ Արփիկ Միսաքեանը: «Յառաջ»ի ու իր խմբագիրների մասին կարելի է շատ խօսել ու գրել եւ չսպառել նիւթը: Համոզուած ենք, որ այդ մասին գրքեր եւ ուսումնասիրութիւններ են գրուելու:
Իսկական թերթն այն է, որի էջերում ժողովուրդը տեսնում է ինքն իրեն, խօսում է ինքն իր հետ, ճանաչում է իր էութիւնը, այդ թերթի էջերում է որոնում իրեն յուզող հարցերի պատասխանները: «Յառաջ»ը տասնեակ տարիներ եղել է այդպիսին: Եւ հիմա, ցաւ ի սիրտ, թերթը դադարեցնում է իր գործունէութիւնը:
Հազիւ թէ կարիք կայ ասելու կամ բացատրելու, թէ ի՛նչ առաքելութիւն ու նշանակութիւն ունի հայ լրագիրը հայ ժողովրդի, հայ համայնքի կեանքում: Մի բան, որ առաջնային է ու անյետաձգելի. հայ գրականութեան եւ մշակոյթի հետ հայ մամուլը, հայ լրագիրն է ձեւաւորել մեր ազգային ինքնագիտակցութիւնը եւ մեզ՝ իբրեւ ժողովրդի:
Անկարելի է այսօր պատկերացնել Ֆրանսիայի հայ համայնքն առանց «Յառաջ»ի, առանց «Յառաջ»ի նման որեւէ այլ լրագրի: Հայ լրագիրն է, որ միաւորում է մարդկանց, ի մի բերում նրանց ջանքերը, անհատական գիտակցութիւնն ու գործունէութիւնը եւ դնում ազգային հիմքերի վրայ: Լրագիրը ամրացնող այն ուժն է, որ ի մի է բերում ազգի հոգեկան եւ ֆիզիքական եռանդն ու կարողութիւնները:
Իսկ իր ուժերով եւ կարողութեամբ, ֆրանսահայութիւնը միշտ էլ եղել է հայ, թերեւս ամենազօրաւոր համայնքը, զօրաւոր՝ իր բացառիկ անհատներով, գրականութեամբ, արուեստի ու մշակոյթի փառահեղ դէմքերով ու ներկայացուցիչներով, փայլուն գործունէութիւն ծաւալած եւ այսօր էլ նոյնը շարունակող ազգային գործիչներով ու բարերարներով եւ, վերջապէս, հայութեանը, իրենց արմատներին եւ հայրենիքին նուիրուած բոլոր ֆրանսահայերով: Եւ իրօք, անկրկնելի է այս նոյն ֆրանսահայութեանը պատկերացնել առանց իր լրագրի եւ առանց իր մտքի ասպարէզի, առանց իր ձայնի, առանց ինստիտուցիոնալ այդ կառոյցի:
Մենք յոյսով ենք, որ զօրեղ ու զօրաւոր ֆրանսահայութիւնը ուղի եւ միջոց կը գտնի պահպանելու «Յառաջ»ը: Իսկ եթէ դա այսօր այլեւս անկարելի է, ապա՝ պահպանելու «Յառաջ»ի մշակած բարձր աւանդները եւ ունենալու ի՛ր լրագիրը, որ ազգանպաստ ու ազգանուէր գործունէութեամբ արժանի լինի կոչուելու «Յառաջ»ի ժառանգորդը:
ՅԱԿՈԲ ՅԱԿՈԲԵԱՆ՝ Նկարիչ
ԵՐՈՒԱՆԴ ՏԷՐ ԽԱՉԱՏՐԵԱՆ՝ Գրականագէտ
ՎԱՀԱԳՆ ԳՐԻԳՈՐԵԱՆ՝ Գրող
ԼԵՒՈՆ ԽԵՉՈՅԵԱՆ՝ Գրող
ԳՈՀԱՐ ԱՃԵՄԵԱՆ՝ Լրագրող
ԱՍՏՂԻԿ ԳԷՈՐԳԵԱՆ՝ Հայաստանի լրագրողների միութեան նախագահ
ԳԷՈՐԳ ԵԱԶԸՃԵԱՆ՝ Հրապարակախօս
ԼԵՒՈՆ ԱՆԱՆԵԱՆ՝ Հայաստանի գրողների միութեան նախագահ
ՏԻԳՐԱՆ ՄԱՆՍՈՒՐԵԱՆ՝ Կոմպոզիտոր
ԿԱՐԷՆ ԱՂԱՄԵԱՆ՝ Հայաստանի նկարիչների միութեան նախագահ
ՎԼԱԴԻՄԻՐ ԲԱՐԽՈՒԴԱՐԵԱՆ՝ ՀՀ Գիտութիւնների ազգային ակադեմիայի փոխնախագահ
ՀՐԱՉԵԱՅ ԹԱՄՐԱԶԵԱՆ՝ Մատենադարանի տնօրէն
ՅԱԿՈԲ ԱՒԵՏԻՔԵԱՆ՝ Խմբագիր